اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی(DBT) برتاب آوری و بهزیستی روانشناختی مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اتیسم

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی(DBT) برتاب آوری و بهزیستی روانشناختی مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اتیسم بود. روش بررسی: طرح پژوهشی حاضر نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری شامل مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اتیسم شهر قم در نیمه اول سال ۱۴۰۳بود که تعداد۳۰ نفر(هرگروه ۱۵ نفر) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه قرار گرفتند و به پرسشنامه تاب آوری و پرسشنامه بهزیستی روانشناختی پاسخ دادند و در پایان تحت درمان رفتار درمانی دیالکتیکی(DBT) در مدت۸ جلسه۹۰دقیقه ای قرار گرفتند. یافته ها: نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که اثربخشی اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی(DBT) برتاب آوری و بهزیستی روانشناختی مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اتیسم معنا دار است.

کلیدواژه ها:

رفتار درمانی دیالکتیکی ، DBT ، تاب آوری ، بهزیستی روانشناختی ، مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اتیسم ، اتیسم ، AUTISM