بررسی آزمایشگاهی تغییرات شکل پلان بستر کانال رودخانه در مجاورت آبشکن های جاذب و برگردان

مکانیزم جریان در رودخانه ها به گونهای است که مقطع یک رودخانه به مرور زمان دچار تغییرات می گردد . یکی از موثرترین روش های تثبیت سواحل و ساماندهی رودخانه ها استفاده از آبشکنها می باشد. با توجه به اینکه آبشستگی اطراف آبشکنها یکی از مهمترین عامل در طراحی و ساخت آبشکن می باشد لذا امر کنترل آن می تواند از دغدغه های بشری می باشد که تلاشهای بسیاری برای درک و فهم هرچه بیشتراین موضوع به عمل آمده است. با توجه به نکات ذکر شده به منظور درک هرچه بیشتر از عملکرد سازه های کنترل فرسایش رودخانه ها آبشکن ها به عنوان سازه های متقاطع جریان جهت کنترل فرسایش به کار گرفته می شوند. هدف از مطالعه حاضر بدست آوردن پهنای فرسایش (طول و عرض چاله فرسایش) می باشد که دراین تحقیق عملکرد آبشکن سری به صورت جاذب و برگردان در آزمایشگاه علوم تحقیقات آب تحت زوایای 135 و 120 و 90 درجه ، با دبی 80 و 100 و 120 لیتر بر ثانیه ، مصالح با دانه بندی متوسط 2/5 و با سه نسبت فاصله نسبی 1 و 1/5 و 2 مورد مطالعه قرار گرفته است. جمعا تعداد 27 آزمایش جهت درک موضوع انجام گرفته و بدین منظور با جمع آوری داده های آزمایشگاهی فرمولی برای تخمین پهنای چاله آبشستگی ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

رودخانه ، آبشکن ، فرسایش ، سری ، جاذب و برگردان