سناریونگاری آینده آموزش عالی ایران و کارکرد فناوری اطلاعات در آن

با توجه به نقش کلیدی آموزش عالی در جامعه و تأثیر فراگیر فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی بر محیط و کارکردهای دانشگاه، در این مقاله هدف آن است که سناریوهای آموزش عالی ایران متأثر از فناوری اطلاعات در افق زمانی سال 1404 شناسایی شود و بر اساس اصلی ترین سناریوهای آموزش عالی مورد بحث قرار گیرد. بدین منظور با توجه به مقتضیات آموزش عالی کشور و با توجه به نظر صاحب نظران، مهمترین عدم قطعیت ها و عوامل کلیدی شکل دهنده آموزش عالی در افق چشم انداز شناسایی می شود. این عوامل سناریوهای بدیل نظام آموزش عالی کشور را در افق سال 1404 شکل می هند. به همین دلیل در گام بعد، با استفاده از روش ترکیبی سناریونگاری، چهار سناریوی اصلی «شمشاد خانه پرور»، «سرود چمان»، «زررنگین کمان» و «یاس ارغوانی» برای آینده آموزش عالی ایران تدوین شده است. در آخرین گام نیز سناریوهای حاصل اعتبار سنجی شده اند و نکته مهم این چهار سناریو، امکان پذیری تحقق آنهادر افق 1404 خورشیدی است از این رو چارچوب مناسبی را برای سیاستگذاری در اختیار برنامه ریزان ملی قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

آموزش عالی ، آینده پژوهی ، فناوری اطلاعات ، عدم قطعیت ، سناریوهای بدیل