اقدامات عملی هفت کشور اروپایی و آسیایی برای حل معضل بیکاری

اغلب کشورها قبل و یا در هنگام اجرای برنامه های ایجاد اشتغال، نهادسازی های مربوطه را انجام داده اند ویژگی این نهادسازی آن است که اولاً، فعالیتهای آنها مکمل یکدیگر است و ثانیاً هر کدام در حوزه فعالیتهای خود از استقلال لازم برخوردارند. در دهه های 1960 تا 1980 علاوه بر بیکاری پنهان، عدم انطباق مهارت و دانش نیز فزونی یافت. بنابراین توجه دولتها و محققان به رفع این ناهماهنگیها در بین سیستم آموزشی و سیستم اشتغال متمرکز گردید. در این مقاله تلاشهای علمی کشورهای انگلستان، آلمان، ژاپن، کره، مالزی، هند و جمهوری چک برای ایجاد اشتغال مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد. در کشور انگلستان طرح های کارآموزی و کارورزی را انجمن های کارآموزی و بنگاه ها اجرا می کنند. مقرری بیکاری بوسیله سازمان آموزش و پرورش و اشتغال تنظیم می شود. تنظیم مقرری کودکان و خانواده های کارکنان بر عهده سازمان تامین اجتماعی است. در کشور ژاپن سیستم اشتغال توسط سه گروه از نهادها که دارای ارتباط متقابل هستند، شکل گرفته است. دولت مرکزی عمدتا نقش داوری را یافا می نماید و سیاستهای طرف تقاضا عموما توسط دولت اتخاذ می گردد. اغلب مسائل اشتغال با گفتگوهای اتحادیه های کارگری و انجمن های کارفرمایی حل و فصل شده و به تصویب می رسد. از جمله سیاستهای دیگر که در کورهای ژاپن و انگلستان به اجرا در امده است.