نقش تمرینات پلیومتریک و قدرتی در افزایش سرعت نوجوانان

در ورزش، کشف افراد با استعداد و گزینش آنها در سنین پایین و سپس هدایت، کنترل و ارزیابی آنها در صعود و بالاترین سطح از مهارت اهمیت زیادی دارد. رسالت اصلی تربیت بدنی آموزش و پرورش در مرحله اول، کشف دانش آموزان مستعد از طریق فرایندهای استعدادیابی عمومی و ویژه و در نهایت، هدایت و معرفی نخبگان ورزشی به باشگاه ها و فدراسیون ها، به منظور ارتقای قابلیت ها و مهارت های تخصصی است. بدین منظور 48 نفر از دانش آموزان ورزش کار مدارس تالش با میانگین سن 0/5 ± 14/48 سال،قد 5/11 ± 163/79 سانتی متر و وزن 6/5 ± 50/6 کیلوگرم به روش نمونه گیری هدفمند (در دسترس) انجام شد. از هر گروه و پیش آزمون گرفته شد. از آزمون دوی 30 متر برای اندازه گیری سرعت استفاده شد. برنامه های تمرینی اجرا شد و سپس پس آزمون گرفته شد. از آمار توصیفی برای تعیین میانگین و انحراف استاندارد (طبقه بندی) و از کلموگروف- اسمیرنوف ( s.k) برای نرمال سازی، در آمار استنباطی از آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان دادند که بین تمرینات پلایومتریک قدرتی و ترکیبی تفاوت معنادار از نظر آماری وجود ندارد ولی تمرینات باعث بهبود سرعت می شوند و روش ترکیبی بیشتر از دو روش دیگر باعث پیشرفت شد. لذا با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق، تمرینات ترکیبی را می توان به کلیه رشته های ورزشی که نیاز به سرعت بالایی دارند توصیه نمود تا در برنامه های آمادگی جسمانی خود همراه با تمرینات تخصصی همان رشته از تمرینات ترکیبی (پلایومتریک و قدرتی) نیز استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

پلایومتریک ، قدرتی ، بیومکانیک ، نوجوانان