مطالعه تاثیر مزمن آلاینده بوتاکلر برروی شاخص های هیستوپاتولوژی درکلیه ماهی حوض (rassius auratus)

استفاده هیستوپاتولوژی ماهی، بخش اصلی مجموعه بیومارکرهای اعمال شده در برنامه های پایش اثرات آلاینده های گوناگو ا نکوسیستم های آبی است. این تکنیک وسیله ای برای شناسایی اثرات مضر حاد و مزمن مواجهه بافتها و ارگانهای خاص با آلایند های مختلف صنعتی، کشاورزی و شهری است. این بررسی ارزیابی کلی تغییرات پاتولوژیکی کلیه ماهی حوض در مواجهه با آلاینده بوتاکلر را گزارش می کند. بدین منظور ماهی گلد فیش بالغ از یک مرکز تکثیر و پرورش تهیه شد. 32 قطعه ماهی در 4 آکواریوم در معرض سه غلظت زیرکشنده آلاینده بوتاکلر %60 به میزان 0/1 و 0/014 و 0/028 میکرولیتر بر لیتر و یک آکواریوم شاهد در نظر گرفته شد. به مدت دو هفته، نمونه ها در این آکواریوم ها قرار گرفتند. سپس، از هر تیمار 6 قطعه ماهی به صورت تصادفی انتخاب شد، بافت کلیه آنها جدا شد. از بافت های فیکس شده در بوئن پس از طی مراحل معمول بافت شناسی، برش های 6 میکرونی تهیه و با روش هماتوکسیلین_ائوزین رنگ آمیزی شد. مشاهده بافت ها با میکروسکوپ نوری چندین تغییر پاتولوژیکی شامل افزایش مراکز ملانوماکروفاژ، چروکیدگی گلومرولها و اتساع فضای بومن، کاهش یا انسداد فضای لوله های ادراری، اتساع مویرگهای گلومرولی، ضخیم شدن غشاء پایه گلومرولی، دژنرسانس سلولهای ادراری و جدا شدن سلولها از غشاء پایه، نفوذلکوسیتها، خونریزی و نکروز لوله های ادراری بود. همچنین مشاهده شد که با افزایش غلظت بوتاکلر در تیمارهای مختلف وسعت شدت ضایعات افزایش یافت.