تاثیر گسترش حاشیه نشینی و تهدید امنیت اجتماعی

حاشیه نشینی ازآثاروپیامدهای شهرنشینی گسترده دردنیامی باشد باتوجه به وضعیت کنونی جامعه ی شهری ایران، پدیده ی حاشیه نشینی یااسکان غیررسمی، یکی ازمهمترین معضلات اجتماعی وشهری است.درتبیین کلی، این پدیده اجتماعی، اقتصادی وشهری ناشی ازعلل ساختاری مانندنابرابری درفرصت هاودرتوزیع منابع، ثروت ودرآمدجامعه می باشدکه درفرایندرشدوتوسعه به شکل های عدم تعادل های منطقه ای، شهری وروستایی ظهورکرده است. معمولاً حاشیه نشینان را کسانی میدانند که در شهرها زندگی میکنند ولی به دلیلمجموعه عواملی نتوانسته اند جذب نظام اقتصادی، اجتماعی شهر شوند و به عنوان یک شهروند از امکانات و خدمات شهری بهره مند گردند.گرچه امروزه حاشیهها را جزئی از شهرها میدانیم که بافتی مشترک با شهرها پیدا کردهاند ولی حاشیهها اغلب دارای فرهنگ ناباروری هستند و همچنان به مناطق جرم خیز و مشکلزا تبدیل میشوند. مناطقی که به گفته جامعه شناسان فرهنگ فقر و فقر منطقهای مشخصه اصلی آن است و جرم و جنایت زاییده این فرهنگ است که نه تنها تهدیدی علیه امنیت اجتماعی مردم این منطقه است به شمار میرود بلکه امنیت اجتماعی ساکنین شهرها را نیز تهدید میکند.امنیت اجتماعی مقوله ای چند وجهی میباشد که مطالعه آن در مناطق حاشیه نشین نیاز به مطالعه حوزههای مختلف علوم اجتماعی و رفتاری دارد که نگارنده سعی دارد این موضوع را بصورت همه جانبه در مناطق حاشیه نشین مورد بحث و بررسی قرار دهد. هدف ازپژوهش حاضربررسی اثرات وعوارض گسترش حاشیه نشینی درکشوروتاثیر آن برامنیت اجتماعی وتهدیدآن می باشد

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، امنیت ، امنیت اجتماعی ، محیط شهری