بررسی و تحلیل رابطه کیفیت زندگی شهروندان و میزان تمایل به مشارکت در بافت های کهن شهری کاشان

توسعه فرسودگی کمبود تاسیسات و تجهیزات وازبین رفتن مرغوبیت محدوده بافت های فرسوده شهری از یک طرف موجب تنزل رتبه اجتماعی محدوده های مزبور در نگاه شهروندان و از طرف دیگر باعث افزایش میزان مهاجرت افراد اصیل و بومی با توان اقتصادی مطلوب و جایگزین شدن آنان با افراد با توان اقتصادی پایین تر و اقشار مبتلا به آسیب های اجتماعی نظیر معتادان و مهاجران بیگانه شده است از این رو به تدریج ارزش های فرهنگی و احساس تعلق به خانه محله و شهر به فراموشی سپرده می شود و در کنار کاهش کیفیت زندگی ما شاهد کاهش میزان مشارکت در این بافت ها نیز می باشیم بنابراین هدف این پژوهش نیز شناخت رابطه میان کیفیت زندگی ساکنان با میزان تمایل به مشارکت در بافت قدیم شهری است روش پژوهش حاضر روش اسنادی و پیمایشی است پس از گردآوری اطلاعات با استفاده از ابزار پرسشنامه و پردازش داده ها با نرم افزار SPSS با توجه به سطح سنجش متغیرها از روش های آماری توصیفی و آماره های استنباطی آزمون اماری تی و پیرسون استفاده شده است جامعه آماری شامل تعداد 44552 نفر ساکنین بافت قدیم شهر کاشان می باشد حجم نمونه با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران تعداد 384 محاسبه شد و به صورت تصادفی بین آن ها توزیع و جمع آوری گردید نتایج تحقیق نشان می دهد که بین سطح کیفیت زندگی ساکنین بافت قدیم شهر کاشان با میزان تمایل برای مشارکت رابطه وجود دارد

کلیدواژه ها:

بافت قدیم شهری ، کیفیت زندگی ، رضایتمندی ، مشارکت ، ماندگاری