سنجش بلوغ قابلیت های انسانی سازمان (PCMM) با رویکرد بهینه سازی (مطالعه موردی سازمان فرهنگ وارشاداسلامی استان گیلان

ازمیان عوامل تولید، بی شک نیروی انسانی که اساسی ترین عامل است، نقش کلیدی درارایه خدمات داردومهم ترین سرمایه یک سازمان به شمارمی آید. امروزه بسیاری از سازمان ها تلاش می کنندتا درتکامل تدریجی فرایندهای خویش، بلوغ بیشتری پیدانمایند.درصد زیادی ازاین سازمان ها به مدل های بالندگی روی آورده اند تابتوانند نقشه مسیری راطراحی نمایند که آنها دربلوغ سازمانی آماده ومستعد گرداند. مدل بلوغ قابلیت های انسانی یکی ازاین مدلهاست که برتوسعه ی مهارتهای انسانی سازمان مترکز می باشد. دراین پژوهش بااستفاده از داده های جمع آوری شده توسط پرسشنامه ازبین 140 نفرازکارمندان سازمان فرهنگ وارشاداسلامی استان گیلان به سنجش میزان بلوغ قابلیت های انسانی سازمان درسطح بهینه سازی قابلیت های پرداخته شده است. برای سنجش سطح بهینه سازی ازسه بعد بهبود مستمرقابلیت ها، همسویی عملکردسازمانی ونوآوری مستمراستفاده شد که نتایج اجرای آزمون میانگین برروی داده های حاصل از بررسی پرسشنامه نشان داد سازمان در همسویی عملکرد سازمانی ونوآوری مستمر درسطح قابل قبول ودربعد بهبودمستمر قابلیت ها نیازمند بهبود است ومیانگین کل این سه سنجه نشان دادکه سازمان دربهینه سازی قابلیت های انسانی در سطح قابل قبولی قراردارد.

کلیدواژه ها:

بلوغ قابلیتهای انسانی ، بهینه سازی ، بهبودمستمر ، عملکردسازمانی ، نوآوری