بررسی رابطه واحدهای ژئومرفولوژی با مناطق مستعد پخش سیلاب

از انجائیکه کشورایران در مناطق خشک و نیمه خشک جهان قرار گرفته، محدودیت منابع آبی از جمله عمده ترین ویژگی های به شمار می رود. نظر ه نقش یب و ضرورت ین درشکل گیری فعالی های اقتصادی از جمله کشاورزی،صنعت و نیز شهرسازی و .... میطبد که به طرق مناسب ذخیره و حفظ گردد. هرچند که منابع آب میتوانند رد سازندهای مختلفی بطور طبیعی ذخیره گردند، ولی برای مهار و ذخیره مصنوعی آب مناسبترین سازند، سازندهای دوره کواترنر (آبرفت ها) می باشند . پخش سیلاب بر آبخوان ها یکی از روش های مناسب برای مهار و استفاده بهینه از سیلاب و تغذیه مصنوعی آب های زیر زمینی رد مناطق خشک و نیمه خشک بشمارمی رود . در این تحقیق که در بستر رسوبات کواترنر صورتگرفته کاربردمطالعات ژئومورفولوژی در مکانیابی مناطق مستعد پخش سیلاب مورد بررسی قرار گرفته است . تعیین مناطق مستعد پخش سیلاب در سه مرحله صورت گرفته که مرحله اول تهیه نقشه های پایه در محیط GIS شامل نقشه های شیب، نفوذ پذیر ی سطحی، قابلیت انتقال ، کیفیت و ضخامت آبرفت خشک می باشد . سپس در قالب مدل منطق فازی(fuzzy logic) لایه های حاصل از از نقشه های فوق با هم تلفیق در محیط GIS تحلیل شده و درنهایت مناطق منانسب سیلاب ارائه گردیده است . درمرحله دوم نقشه واحد های ژئومرفولوژی با استفاده از روش احمدی (1378) از روی عکس های هوایی و نقشه توپوگرافی تهیه و در محیط GIS با استفاده از نرم افزار 3.0 ILWIS رقومی گردید . در مرحله سوم نقشه ژئورمرفولوژی و نقشه تلفیقی با یکدیگر ترکیب و رابطه واحدهای ژئومرفولوژی با مناطق مناسب پخش سیلاب بررسی گردید . نتیجه تحقیق نشان داده که واحد دشت سرپانداژ مناسب ترین مکان برای پخش سیلاب می باشد .

کلیدواژه ها:

کواترنر ، پخش سیلاب ، منطق فازی ، دشت سراپانداژ ، واحدهای ژئومرفولوژی