بررسی فرهنگ اخلاقی و الگوهای اعتقادی در شاهنامه فردوسی

فردوسی بلند آوازه ترین حماسه سرای دنیا و افتخار ایران و ایرانی است که در اشعار خود از تاریخ ایران باستان واعتقادات و باورهایسرزمین باشکوه پارس ومردم مهر ورز و متمدن این دیار، شاهکاری به نام شاهنامه آفریده. گسترش مطالعه آثاری چون شاهنامه در نسل جوانو جا انداختن فرهنگ ها و آداب اصیل ایرانی وتفکرات زیبای فرهنگی فردوسی که جز جوانمردی و انسان دوستی نیست می تواند منش هاییچون همت، بلند نظری، مقاومت و پایمردی، عطوفت و ملاطفت، راست کرداری،حمیت و مجموعه ای از خصوصیات و رفتارهای نیک انسانی رادر جامعه تقویت کند و فرهنگ عمومی جامعه را به سمتی صحیح راهبری نماید. مقالهی حاضر نگاهی است به اعتقادات و باورهای فرهنگی،دینی و مذهبی حکیم ابوالقاسم فردوسی و الگوهای اخلاقی و منش های انسان دوستانه و خداجویانه ی این بزرگ مرد تاریخ شعر حماسی؛ کهدر اثر خود هیچ گاه از حق و حقیقت غافل نیست. محور اصلی این نوشته حول باورهای دینی واخلاقی این نامدار حماسه پرداز است.

کلیدواژه ها:

فردوسی ، شاهنامه ، حماسه ، فرهنگ ، ایران