برررسی اثر تنش خشکی و محدودیت منبع بر عملکرد و متغیرهای بیوشیمیایی در آفتابگردان Helianthus annus L

تنش خشکی یکی از استرسهای مهم محیطی که باعث کاهش رشد و عملکرد گیاهان زراعی می گردد. به منظور بررسی تغییرات منبع و مخزن از نظر بیوشیمیایی و عملکرد گیاه آفتابگردان در منطق ورامین آزمایشی به صورت اسپلیت در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در شرایط مزرعه ای به اجرا در آمد. فاکتور اصلی، تیمار تنش در 4 سطح آبیاری براساس مرفولوژیک مطلوب (آبیاری کامل (هر هشت روز) عدم آبیاری از مرحله غنچه دهی تا گلدهی، عدم آبیاری از مرحله شروع گلدهی تا ابتدای پر شدن دانه، عدم آبیاری از مرحله پر شدن دانه تا رسیدگی فیزیولوژی دانه فاکتور فرعی، تیمار برگزدایی (تغییرات منبع و مخزن) در سه سطح شاهد بدون دستکاری حذف 33 درصد برگ در مرحله گلدهی، حذف 66 درصد برگ در مرحله گلدهی، در پلاتهای فرعی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تیمار عدم آبیاری از مرحله شروع گلدهی تا ابتدای پرشدن دانه موجب کاهش حدود 52/40 درصدی عملکرد دانه نسبت به تیمار آبیاری کامل شد.

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، برگ زایی ، پارامترهای بیوشیمیایی تنش خشکی ، عملکرد