بررسی تاثیرنانورس برپتانسیل واگرایی خاک رسی

واگرایی پدیدهای است که طی آن ذرات خاک در اثر تماس با آب به سهولت و بدون کمک عوامل فیزیکی از هم جدا شده و از محیط خارج میگردد. این مسئله نقش مهمی در پایداری سدهای خاکی، خاکریزهای دارای ترک، بستر کانالها و سازههای آبی ساخته شده بر روی این گونه خاک- ها ایفا می-کند. اگر استفاده ازخاکهای واگرا ضرورت داشته باشد، برای کنترل مشکلات فنی و مهندسی ساختگاه، نیاز به بهسازی و تثبیت خاکهای بستر میباشد. بهسازی خاکهای واگرا با افزودن مواد مختلف شیمیایی به خاک یا آب انجام میشود. در این پژوهش اثر افزودن مقادیر مختلف نانورس به خاک رسی و زمان عملآوری نمونه در روزهای مختلف بر روی پتانسیل واگرایی مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور، ابتدا آزمایشهای شناسایی شامل آزمایش های دانهبندی، تراکم، حدود اتربرگ و ترکیبات شیمیایی بر روی خاک رس انجام، سپس آزمایش پین هول بر روی مخلوط خاک با مقادیر مختلف شامل 25/0 ، 5/0 ، 1 ، 2 ، و 4 درصد وزنی نانورس در دو سن عملآوری ( 1 و 3 روز) انجام گردید. نتایج آزمایشهای انجام شده نشان داد که افزودن نانورس به خاک شدیداً واگرا و عمل آوری تیمار حداقل به مدت یک روز، باعث کاهش پتانسیل واگرایی میشود

کلیدواژه ها:

نانورس ، واگرایی ، پین هول ، خاک رس