بهینه کاوی نیروی انسانی در بهره وری سازمان ها با رویکرد EFQM

منابع انسانی با ظرافتها و پیچیدگی هایی که دارد، منبعی بزرگ و بعبارتی اصلی ترین منبع برای یک سازمان محسوب می شود. عدم توجه به کارکنان از منظر جنبه های گوناگون، مسلما در بهره وری سازمان تاثیر جدی خواهد گذاشت . در این تحقیق سعی شده است تا رابطه بهینه کاوی نیروی انسانی و بهره وری سازمان با رویکرد مدل تعالی سازمانی EFQM مورد بررسی واقع شود. لذا ابتدا میزان تاثیر توانمندسازی کارکنان بر بهره وری سازمان مورد بررسی قرار گرفت، سپس تاثیر ارزیابی عملکرد کارکنان بر بهره وری سازمان بررسی گردید، پس از اطمینان یافتن از تاثیر مثبت این دو مؤلفه بر بهره وری سازمانی، سطح بهینه فاکتورهای انسانی در راستای بهره وری سازمان مورد بررسی قرار گرفت و محاسبه گردید. بدین منظور ابتدا شاخص های مرتبط با توانمندسازی شامل غنی سازی شغلی، آموزش، کارگروهی، حمایت سازمانی و شاخص های مرتبط با ارزیابی عملکرد کارکنان شامل عوامل شخصیتی، مدیریت عملکرد، ارزش های اخلاقی و مهارتهای ادراکی شناسایی شد. با روش ضریب همبستگی اسپیرمن فرضیه ها را مورد آزمون قرار دادیم و با روش ترکیبی شبکه عصبی مصنوعی و الگوریتم ژنتیک GMDH سطح بهینه فاکتورهای انسانی محاسبه شد. تحقیق به صورت مطالعه موردی در شرکت پارس خودرو که مدل تعالی سازمانی EFQM را اجراکرده بودند انجام شد. سطح مقادیر فعلی و سطح مقادیر بهینه فاکتورهای انسانی در سازمان پارس خودرو محاسبه شد که نتایج حاصل شده از سطح مقادیر بهینه نشان می دهد که سازمان مورد مطالعه می بایست از نظر کاربردی و عملکردی، سطح فاکتورهای نیروی انسانی را جهت افزایش بهره وری سازمانی، بالاتر از حد کنونی خود، ببرد. مدل پیشنهاد شده می تواند برای سایر فاکتورهای انسانی در سازمانها نیز شبیه سازی گردد.

کلیدواژه ها:

بهینه کاوی ، مدل EFQM ، بهره وری سازمان ، الگوریتمGMDH