ارزیابی بالینی و ساختار یافته osce آزمون پر بورد دستیاران سال آخر طب اورژانس دانشکده علوم پزشکی تهران در سال 86-1385

پیش زمینه: ارزیابی بالینی عینی و ساختار یافته osce یکی از شناخته شده ترین روش های سنجش در پزشکی است. با این حال هنوز بررسی های زیاید در جهت سودمند بودن این ارزیابی ها برای آماده سازی دستیاران یا دانشجویان پیش از امتحانات اصلی و سرنوشت سازی مثل آزمون بورد تخصصی انجام نشده است. هدف: هدف از این مطالعه سنجش سودمند بودن و تعیین نقاط قوت و ضعف osce در نمونه های پیش از امتحانات بورد تخصصی طب اورژانس است. مواد و روشها : در این بررسی مقطعی 10 دستیار سال آخر طب اورژانس که در دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران در سال تحصیلی 86-1385 مشغول تحصیل بودن بررسی شدند . پس از یک آزمون پره برود به شکل osce این 10 نفر پرسشنامه ای را مبنی بر پنج سوال ( تداخلات مطالب – مرتبط بودن سوالات با هدف وضعیت ایستگاه ، زمان انجام آزمون شفافیت سوالات) در مورد هر یک از 10 ایستگاه تمکیل کردند. به هر یک از سوالات در مورد هر یک از ایستگاه ها نمراتی بین 0 تا 40 داده شد و جمع نمرات به عنوان ملاک سنجش قرار گرفت. یافته ها: بالاترین مطلوبیت مربوط به تداخل سوالات با مطالب آموزشی ( امتیاز 399 از 400) بود و متعاقب آن مرتبط بودن سوالات با هدف(393) وضعیت ایستگاه (390) زمان انجام سوالات (امتیاز 388) و شفافیت سوالات (355) بود. نمرات ایستگاه های مختلف نیز از جمع 200 نمره بین 187 تا 199 بود . دانشجویان به حدود 2-3 امتحان دیگر برای شرکت در بورد نیاز داشتند. نتیجه گیری: به نظر می رسد امتحان انجام شده در مجموع به موفقیت رسیده اما کافی نبوده و تکرار اآن به دستیاران برای آمادگی بیشتر برای شرکت در امتحان بورد کمک می کند . به علاوه توصیه می شود شفافیت سوالات افزایش یابد.