اورژانس های قلب و عروق ، درمان و مداخلات پرستاران اورژانس

عمده مرگ در کشور های در حال توسعه است. هر روز تعداد بی شماری از بیماران با دردهای شدید قلبی و یا موارد مشابه منجر به سکته های قلبی به امید نجات از شرایط خطرناک و مرگ آور به اورژانس ها مراجعه می کنند. نام اورژانس تداعی بخش دسترسی سریع به سیستم خدمات فوریت های پزشکی و کلید نجات جان بیماران است . لزوما تمام تلاش و کوشش مسئولین سعی در حفظ فرصت های طلائی و از بین بردن موانع و بلوک های پیش بینی نشده می باشد. زمان اندک است و اضطراب و نگرانی بیمار و خانواده اش به خاطر ترس از عدم رسیدگی به موقع نگران از هزینه های درمانی ، کمبود کمی و کیفی نیروهای انسانی تمامی وجود یک اورژانس منظم با پرسنل کارآزموده پزشکی و پرستاری با تجهیزات کافی و یک ارتباط موثر و نسجم می تواند راهگشای درمان به موقع که رضایتمندی بیماران و همراهان را فراهم کند باشد. احیای قلبی و ریوی در 0 تا 60 درصد وقفه های قلبی سبب باز گرداندن ثبات همودینامیک و بازگشت جریان خون خود به خودی می گردد. - دیس ریتمی و براید تاکی آریتمی های ایجاد شده در اثر مسمومیت با دارو ها ، برق گرفتگی ها ، و جراحی ها و سوختگی ها و غیره که موجب مراجعه بیماران به اورژانس های مراکز درمانی می شود. اقدامات و مداخلات اورژانسی پرسنل اورژانس : فاکتور های مهم در مداوای سریع شامل تشخیص فوری ، درمان سریع و برقراری سریع جریان گردش خون و برطرف کردن آریتمی های ایجاد شده. اقدامات : ترمبو لتیک تراپی در سکته های قلبی حاد ( تزریق وریدی 1500000 ، واحد استرپتوکیناز بلافاصله فوری بعد از ثبات انفاکتوس و در صورت عدم منع مصرف 0 PCI ( آنژیوگرافی فوری و اورژانسی عروق کرونر به منظور باز کردن رگ های مسدود شده). 0 ضربان های ساده موقت داخلی و یا خارجی رد بلوک های قلبی که با کاهش سطح هوشیاری و در نهایت CPCR در بیماران دچار ایست قلبی و تنفسی که احتیاج به احیای قلبی و عروقی دارند در صورت تشخیص سریع و به موقع اقدامات احیا می تواند قابل برگشت باشد . یکی از مهم ترین معیار های موثر در موفقیت عملیات احیا انجام به موقع و صحیح CPCR است . و از آن جا که فاصله بین مرگ بالینی و مرگ بیولوژیک در حدود 4-6 دقیقه است به منظور پیشگیری از ضایعات مغزی و بازگرداندن حیات به بیمار عملیات حیات بخش می باید ظرف 4-6 دقیقه بعد از ایست قلبی تنفس صورت گیرد زیرا پس از این مدت به دلیل کاهش اکسیژن مغزی صدمات شدید و غیر قابل جبرانی به مغز وارد می گردد. اهداف: بخش اورژانس محیط منحصر به فردی است که در آن دقیق ترین مراقبت ها و درمان ها با پیشرفته ترین تکنولوژی تواما به کار گرفته می شود تا مدد جویانی که به طریقی زندگی شان به خطر افتاده را درمان نماید . نجات جان انسانها همیشه یک ضرورت بوده و هدف اصلی خدمات اورژانس می باشد . در این وادی با توجه با پایین بودن نسبی آمار مربوط به مورا احیای موفق از یک سو و مطرح شدن روش های نوین در احیای قلبی و ریوی از سوی دیگر پرستاران و پزشکان اورژانس را مکلف می سازد تا رد این زمینه مطالعات بیشتری صورت دهند ودر این بین تیمی بسیار زبده و کترآزموده با توجه به عوامل مداخله گر در هدایت این بخش و انتخاب و آموزش پرسنل مناسب تهیه و تجهیزات لازم و به کار گیری صحیح و نحوه ی نظارت درماین ، می توان استراتژی صحیحی جهت اداره این بخش برنامه ریزی و به کار برد. یافته های پژوهشی : نشان می دهد زمانی که بیماری با اورژانس های قلب و عروق توسط همراهان به بیمارستان آورده می شود لحظه بسیار حساسی است و پرستار از اولین کسانی است که معمولا با این حادثه مواجه می وشد ، اگر آگاهی وشناخت کافی در برابر انجام عملیات حیات بخش و طریق استفاده از تجهیزات و داروها را نداشته باشد ، دچار اضطراب و نگرانی شده و این مسئله روی نحوه ی عملکرد وی تاثیر می گذارد در حالیکه اگر تجربه و علم کافی از نحوه مداخلات پرستاری در حین ایست قلبی و تنفسی داشته باشد با اتکای به آن می توان اقدامات خود را به بهترین نحوه ارائه دهد. ارزیابی : اگر چه همه عوامل نجات یک بیمار یا مصدوم به دست پرستار و پزشک اورژانس نیست اما عدم توجه به نیازهای روحی و عاطفی بیمار و همراهان و عدم ایجاد یک ارتباط موثر موجب آزردگی ، خشم و عصبانیت بیمار و یا همراهان می شود . پرستاران اورژانس که تمام ابعاد دانش و مهارت خود را برای نجات بیمار به کار می بندند باید آگاهی داشته باشند که بعد دیگری از وظایف به نام حیطه های عاطفی و نگرشی و ارتباط نیز وجود دارد که برای نجات بیمار تعیین کننده است . ارزیابی فوریت های پزشکی و درمان های اولیه طبق یک طرح قالب بندی شده ، مبتنی ب نیاز های افراد و امکانات مشخص و نیروهای کارآزموده در هر بیمارستانی حس می شود.