بررسی مراقبت های اورژانسی بیمارستانی و پیش دبستانی

درمان فرد دچار صدمه متعدد نیازمند یک ارزابی سریع از ضایعات و انجام هر چه سریعتر اقدامات نجات دهنده حیات می باشد. در این رابطه روش سیستمیک برای ارزیابی مصدوم وجود دارد که شامل چندین مرحله می باشد. آماده سازی ، تریاژ مصدومین (اولویت بندی مصدومین)، ارزیابی اولیه شامل SBCDE ، احیاء اقدامات تکمیل ارزایبی ثانویه ، ارزیابی ثانویه (شامل معاینه عمومی بدن و تاریخچه)، اقدامات تکمیلی ارزیابی ثانویه، بررسی و مراقبتهای مکرر پس از احیاء و مراقبتهای اصلی و مشخص هدفمند. مرحله آماده سازی مصدومین در موارد اورژانس ، شامل دو مرحله اصلی و بالینی متفاوت می باشد که شامل1- مرحله پیش بیمارستانی و 2- مرحله بیمارستانی می باشد. به طور کلی در مرحله پیش بیمارستانی باید اطلاعات لازم در زمینه هماهنگی با پزشک ، پرسنل و بیمارستان مورد نظر جهت ارجاع مصدومین انجام میگیرد. مرحله بیمارستانی نیز بیشتر شامل اجراء و انجام سریع و به موقع مراحل احیاء مصدوم می باشد. متن: مرحله اورژانس آماده سازی مصدوم در دو مرحله بالینی متفاوت انجام میگیرد. در مرحله اول که مرحله پیش بیمارستانی می باشد. انجام هماهنگی با سازمان و نیروهای ارائه دهنده مراقبتهای پیش بیمارستانی ، که شامل فوریتهای پزشکی و اورژانس می باشد صورت می گیرد. در این مرحله قبل از جابجایی و انتقال مصدوم از محل حادثه به مرکز درمانی یا بیمارستان مورد نظر باید حتما هماهنگی لازم با مرکز مربوطه انجام گیرد تا اعضای تیم ترمای ببیمارستان آمادگی لازم را جهت پذیرش مصدومان داشته باشند. (از نظر وسایل فردی، حضور تیم درمان به تعداد کافی و ...). از جمله مهمترین اقداماتی که در مرحله پیش بیمارستانی و در مرحله وقوع حادثه تا انتقال مصدوم به بیمارستان صورت گیرد برقراری و حفظ راه هوایی ، اطمینان از وجود تنفس کافی ، کنترل خونریزی خارجی و شوک ، بی حرکت سازی مصدوم و انتقال سریع مصدوم به نزدیکترین مرکز درمانی با امکانات کافی می باشد. از جمله اقداماتی که پرسنل در محل حادثه می توانند بهبود مراقبت های ارائه شده به مصدومین انجام دهند، دریافت دستورالعمل های پیش بیمارستانی لازم از طریق تلفن، بی سیمو ... از مراکز درمانی مورد نظر می باشد. مرحله دوم ارائه خدمات اورژانسی ، مرحله بیمارستانی می باشد. در هر بیمارستانی باید مکان مناسب (مثل یک بخش خاص جهت ارائه مراقبت های اورژانسی) ، پرسنل مجرب و کافی به تعداد کافی ، وسایل و تجهیزات لازم و در دسترس (مانند وسایل برقراری راه هوایی ، وسایل اینتوباسیون ، لوله هوایی ، تجهیزات مانیتورینگ...) داروهای اولیه و ضروری (مانند مایعات کریستالوئیدی داخل وریدی مثل رینگر لاکتات)، دستورالعمل های خاص (جهت فراخوانی نیروهای درمانی کمکی ....) وجود داشته باشند. مایعات وریدی باید قبل از رسیدن مصدومان به محل مورد نظر گرم شده و ْآماده تزریق شوند . همچنین پرسنل بخش های آزمایشگاه و رادیولوژی باید آماده فعالیت شوند و در نهایت لازم است که هماهنگی لازم با یک مرکز تروما جهت انتقال مصدومان اتجام گیرد. نتیجه گیری: به طور کلی برنامه های مراقبت از بیمار ترما باید بهطور منظم و از نظر بهبود کیفیت فرایند به طور منظم ارزیابی و کنترل گردد. این برنامه از جمله قسمتهای اساسی برنامه های ترما در هر بیمارستان می باشد.