بررسی فرایند اورژانس پیش بیمارستانی و نقش آموزش در آن

با توجه به نقش حیاتی EMS در برخورد با بیماران با وضعیت اورژانس و لزوم ارتقاء هر چه بیشتر مراقبت های صحنه یا حین انتقال و با توجه به توجه ویژه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به این مقوله و سرمایه گذاری قابل توجه این وزارت خانه در این ارتباط متاسفانه هنوز نتایج قابل قبولی از عملکرد EMS در بیمارستان ها دیده نمیشود. لذا برآن شدیم تا با ارزیابی این عملکرد طی یک پروژه تحقیقاتی ، عملکرد این سیستم را در یک طرح توصیفی ارزیابی و فقاط ضعف و قوت را مورد ارزیابی قرار دهیم. 400 نفر از بیمارانی که به اورژانس بیمارستان توسط EMS انتقال پیدا کرده بودند از نظر پارامترهای مهم و آموزش داده شده به اعضای EMS ارزیابی شدند. بیماران در دو گروه شامل بیماران ترومایی (200 بیمار) و بیماران با مشکلاتی به جز ترئما (200 بیمار ) مورد ارزیابی قرار گرفتند. و اطلاعات مورد نظر از روی برگه EMS در فرم هایی پر شد. این مطالعه از خرداد ماه 1385 به طول انجامید. نتیجه: موارد قابل توجه شامل موارد زیر بو: دربیماران ترومایی در 42 مورد از 200 مورد (حدود %21) کولار گردنی فیکس شده بود. در بیماران ترومایی از 19 مورد که نیاز به فیکس کردن مهره ها داشتند 9 مورد %47، فیکاسیون صورت گرفته بود. در موارد وجود خونریزی خارجی قابل کنترل در %100 موارد کنترل مطلوب خونریزی صورت گرفته بود. از موارد رگ ای گرفته شده در %69 موارد مسیر وریدی باز بود و حال آنکه از موارد رگ گرفته دشه در %84 موارد رگ در فیلد و محل حادثه گرفته شده بود. در بیماران غیر ترومایی کنترل مناسب راه هوایی در بیشتر از %90 موارد صحیح بوده است. علی رغم مجهز بودن وسایل نقلیه EMS به اکسیژن تجویز اکسیژن در % 55 صوتر گرفته است و موارد شکایت در قفسه سینه توسط بیماران تجویز نیتروگلیسیرین زیر زبانی در %99 و تجویز آسپرین جویدنی در %23 موارد صورت گرفته است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصله به نظر سیستم EMS در کنار پتانسیل قابل قبول ، احتیاج به آموزش نیمه تخصصی در قبالبرخورد با بیماران ترومایی و غیر ترومایی دارد و آموزش متخصصین طب اورژانس می تواند در این بین نقش بسزایی داشته باشد..