بررسی اثرفعالیت های ورزشی صبحگاهی بر سلامت روان جانبازان

در راستای هدف پژوهش حاضر تعداد 110 نفر جانباز، از طریق نمونه گیری ساده انتخاب شدند و پرسشنامه سلامت روان (GHQ12) در بین آنها به اجرا درآمد و جانبازان به دو گروه، کسانی که فعالیت های ورزشی صبحگاهی (حداقل 4 روز از هفته) دارند و آنهایی که ندارند متمایز شدند؛ متغیرهای سطح تحصیلات و شغل (آزاد یا کارمند) مورد همتاسازی و متغیر سن از طریق همگن سازی (دامنه سن بین 30 الی 45 سال) در جهت کنترل متغیرهای مزاحم شد. روش تجزیه و تحلیل اطلاعات آزمون تی مستقل و f فیشر بود. نتایج آزمون t نشان می دهد که در گروه جانبازان در پرسشنامه سلامت روانی (GHQ12) (P: 0.00, t:6/4) در سطح اطمینان 95% تفاوت معناداری میان دو گروه جانبازان اصلی (دارای فعالیت های ورزشی صبحگاهی) و جانبازان همتا (عدم فعالیت های ورزشی صبحگاهی) وجود دارد. به نحوی که جانبازان اصلی سلامت روانی (GHQ12) بهتری برخوردار می باشند، بنابراین می توان گفت فعالیت های ورزشی صبحگاهی در بهبود سلامت روان جانبازان اثر بخش بوده است. نتایج آزمون f فیشر نیز نشان می دهد که بین سلامت روان جانبازان با توجه به فاصله محل سکونت تا فضاهای ورزشی آنها در سطح اطمینان 95% تفاوت معناداری وجود دارد به طوری که جانبازانی که مسافت زیر 5 کیلومتر طی می کنند نسبت به سایر جانبازان از سلامت روان بهتر برخوردار می باشند و با معلمانی که بالای 25 کیلومتر را طی می کنند این تفاوت معنادار می باشد.