آمایش سرزمین شهرستان سپیدان با رویکرد اصلاح روش کیفی با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی

الگوی مدیریت نامناسب سرزمین و تغییر شدید کاربری اراضی، بحران های زیست محیطی از جمله آلودگی خاک، آب، پیشروی وحشت بار بیابان ها و کویر ها، فرسایش ویرانگرخاک و کاهش استعداد و قابلیت سرزمین را سبب شده که باخروج از مدار توسعه و در یک حالت سیستمی گسترده، منابع آب، پوشش گیاهی، زندگی جانوری و فعالیت های تولیدی نسل های آتی را به شدت تحت شعاع قرار خواهد داد. براین اساس آمایش سرزمین با در پیش گرفتن رعایت اصول حفاظت از محیط زیست راهبردی مناسب در این جهت در برخواهد داشت. در این تحقیق، توان اکولوژیکی کاربری ها د رشهرستان سپیدان واقع در استان فارس براساس مدل سیستمی رایج در آمایش سرزمین در محیط نرم افزار ArcGIS9.3 بدست آمد و در نهایت نقشه آمایش شهرستان براساس روش کیفی قیاسی اصلاح شده تعیین گردید. براساس نتایج بدست آمده کمترین و بیشترین درصد مساحت بدست آمده به ترتیب مربوط به کاربری های اکوتوریسم و مرتعداری می باشد. این پژوهش نشان داد که بهترین روش های ارزیابی، روش هایی هستند که عمل ارزیابی را با استفاده ازمدل ارزیابی چند عامله و استفاده از عوامل موثر اکولوژیک (فیزیکی و زیستی) انجام می دهند. باید یاد آور شد که همواره بین محیط طبیعی و انتخاب بستر مناسب جهت توسعه ارتباط معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، توان اکولوژیکی ، روش کیفی ، سپیدان ، سامانه اطلاعات جغرافیایی