تغییرات کربوهیدراتهای محلول سه گونه مرتعی در منطقه زردین نیر (استان یزد)

این تحقیق برای شناخت نحوه و زمان افزایش و کاهش ذخیره کربوهیدراتهای محلول که عامل اصلی در رشد، تولید مثل و تعیین زمان مناسب چرا در گیاهان است در سه گونه، Artemisia sieberi Sa/so/a rigida. Stipa barbata (علف شور، درمنه دشتی، استپی ریشدار) در منطقه تحقیقاتی قرق زردین نیر از استان یزد، در طی 8 ماه (فروردین تا آبان) در سال 1381 و در دو اندام ریشه و ساقه گیاه با کمک طرح آماری فاکتوریل صورت گرفت. تعیین کربوهیدراتهای محلول، با استفاده از روش فنل- اسید سولفوریک که یک روش کالریمتری است انجام شد. نتایج نشان داد با توجه به مراحل فنولوژیکی، عمده کاهش ذخایر در هر سه گونه، در مرحله رشد رویشی و اوج گلدهی با ظهور ساقه های حامل سنبل بود. کربوهیدراتهای محلول در گونه علفی استپی ریشدار، در بخش هوایی ساقه (طوقه) متمرکز بودند و در ریشه، درصد کمی را شامل می شوند. اما در دو گونه دیگر این مواد در هر دو بخش ریشه و ساقه تجمع می یابند. از میان 3 گونه مورد بررسی، گونه استپی ریشدار و علف شور دارای نوسانات بیشتر و گونه درمنه دارای نوسانات کمتر و ثبات بیشتر در میزان ذخایر کربوهیدرات محلول در طی 8 ماه رویش بود. بر اساس نتایج این تحقیق، می توان زمان ورود و خروج دام به مرتع را برای جلوگیری دراز بین رفتن و کاهش گیاهان ارائه داد.

کلیدواژه ها:

کل کربوهیدراتهای غیر ساختمانی (INC) ، کربوهیدراتهای محلول گیاه ، فیزیولوژی گیاه ، درمنه دشتی ، علف شور ، استپی ریشدار