معیار های سنجش دسترسی در برنامه ریزی حمل و نقل شهری و کارایی ترافیکی منطقه

قابلیت دسترسی شامل چهار مولفه است. مولفه ی حمل و نقل به معیارهایی همچون زمان سفر، هزینه و تلاش برای جابجایی در فضا توجه دارد. مولفه ی کاربری زمین توزیع فضایی )سه بعدی( فعالیت ها یا فرصتها را اندازه گیری می کند و حاوی ارزیابی ماهیت رقابتی تقاضا برای فعالیت ها در مقصدها و تامین کاربران بالقوه می باشد. مولفه ی زمانی، محدودیتهای زمانی تجربه شده از سوی کاربران برای الگوهای فعالیت آنها و وجود فعالیت ها و فرصت ها براساس زمانروز، هفته یا سال، را ارزیابی می کند. مولفه ی فردی، نیازها، توانایی ها و فرصت های کاربران حمل و نقل را بررسی میکند و لذا عوامل اجتماعی اقتصادی و مردم شناختی را مد نظر قرار می دهد. مفهوم دسترسی یک عنصر کلیدی در برنامه - ریزی شهری، منطقه ای و حمل و نقلی می باشد.از سوی دیگر کاربری زمین نقش بسزایی در توزیع فعالیت های انسانیدارد. مطالعات متعدد نشان داده است که انتخاب مردم از سایت های مسکونی و شرکت ها بستگی به سطح دسترسی آنها به کاربری های مورد نیاز دارد. از طرفی اگر در یک کاربری خاص دسترسی به حمل و نقل عمومی راحت باشد تمایل به استفاده از حمل و نقل شخصی کاهش پیدا می کند و در نتیجه کارایی ترافیکی و حمل و نقلی منطقه افزایش پیدا می کند که باعث کاهش ازدحام و هزینه های ناشی از ترافیک می شود

کلیدواژه ها:

معیار های سنجش دسترسی ، کارایی ترافیکی ، کاربری زمین