برنامه ریزی شهر فشرده با تاکید بر عدالت اجتماعی (نمونه موردی بابل)

در اواخر قرن بیستم در توسعه فیزیکی شهرهای امروزی و در رابطه با مفهوم و چگونگی دستیابی به فرم پایدار شهری دو بحث و نظریه اصلی و متضاد وجود داشته است که یکی متراکم کردن و فشرده سازی شهری و دیگری پراکنش و گستردگی شهری بوده است. اینپژوهش سعی در شناسایی عوامل موثر بر فشردگی شهری و همچنین شاخص های مربوط بهیک شهر پایدار از نظر فشردگی علی الخصوص نقش عدالت اجتماعی و نحوه و میزان دسترسیبه خدمات و تسهیلات و زیر مجموعه های آن در شهر بابل می باشد و هدف آن این است کهبه درک و شناخت قوی تری از این شهر و محیط شهری آن به دست آورد و مجموعه عواملیکه موجب پویایی و توسعه محیط شهری بابل می شوند را بررسی نماید. بدین منظور براساسفرمول کوکران حجم نمونه به تعداد 100 نفر از خانوار تعیین گردید و خانوارهای محله هایمورد مطالعه به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و مورد سنجش و آزمون قرارگرفته اند و این نتیجه حاصل گردیده است که به نظر می رسد الگوی شهر فشرده نسبت بهالگو های دیگر شهری کارایی بهتری داشته بطوریکه هر چه فشردگی در یک مکان بیشتر باشدانسانها بهتر و راحتر توانسته به نیاز های خود پاسخ دهند و با دسترسی آسان به امکانات وخدمات همراه باشند. پیشنهاد این پژوه برای شهر بابل فشرده سازی شهری ست که شهروندانرا به استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی و دوچرخه سواری و پیاده روی ترغیب و تشویق میکند و منجر به کاهش آلودگی محیط و در نهایت عدالت اجتماعی می گردد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شهری ، شهر فشرده ، عدالت اجتماعی ، شهر بابل