سنجش عدالت ترمیمی به عنوان مفهومی نو ظهور در جامعه شناسی حقوقی با تاکید بر سرمایه فرهنگی

عدالت ترمیمی یک رویکردنوظهوردرسیستم قضایی است که برای پوشش دادن به برخی نقایص موجود درسیستم قضایی حاکم درعصرجدید مطرح گردیده است دراین رویکرد که هموره به اشکال مختلف همچون نشستهای بزه جدید - بزهکار نشستهای گروهی خانوادگی و مواردی مانند آن به اجرا درمی آید تلاش میشود که به ایجاداحساس گناه و مسئولیت دربزهکار اقدام نموده و خسارت واردآمده برجامعه محلی به شکل توافقی جبران گردد تحقیق حاضر به بررسی میزان گرایش زندانیان به اعمال عدالت ترمیمی و تاثیر سرمایه فرهنگی را به عنوان یکی ازعوامل موثربرآن مورد مطالعه قرارداده ا ست روش تحقیق مورد استفاده دراین پژوهش پیمایشی بوده و ابزار اندازه گیری پرسشنامه بسته پاسخ می باشد جامعه اماری مورد مطالعه زندانیان مرد شهرتبریز است که ازبین آنها 333 نفر براساس فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند داده های بدست آمده ازاین تحقیق بااستفاده ازنرم افزار SPSS16 موردتجزیه و تحلیل قرارگرفتند نتایج بدست آمده نشان میدهد که میزان گرایش زندانیان به اعمال عدالت ترمیمی درحدمتوسط به بالا بوده وتوان متغیرهای مستقل مورد استفاده درتبیین واریانس متغیروابسته 16درصد بوده است

کلیدواژه ها:

عدالت ترمیمی ، سرمایه فرهنگی ، بعدعینی ، بعدذهنی ، بعدنهادی