بررسی مفهوم دعا در اشعار مولوی و عطار

بی شک دعاونیایش یک نوع عبادت و خضوع انسان در برابر خداوند تواناست و چون عبادات دیگر از اثر ترتیبی فراوان برخوردار می باشد بادقت در آیات و روایات مربوط به آن، در می یابیم که دعا، انسان را به معرفت خداوندرهنمون می کند دعا سبب می شود تا انسان به نیازمندی های خویش پی برده و در برابر ذات پاک و بی همتای پروردگار متعال، خضوع کند. دعا به کمک انسان شتافته و در دستیابی به خواسته هایش، وی را مدد می کند. دعا انسان را به مقامی می رساند که خویشتن را جز بنده خدا نمی بیند و غیر از فرمان او، اطاعت نمی کند. در این مقاله به بررسی رابطه دینی و عرفانی دعا در جایگاه شعر الهی نامه عطار و مثنوی معنوی مولانا پرداخته و مراتب آن بررسی می شود

کلیدواژه ها:

الهی نامه ، دعا ، عطار ، مولوی ، مثنوی معنوی