مورفولوژی بام در اقلیم گرم و خشک ایران

بام بالاترین و عمودی ترین عنصرمعماری یک بنا بوده و شاید بتوان آن را درگذشته شاخص ترین عنصر برخی ازبناهایی به شمار اورد که ترکیب حجمی و شکل بام درآنها مهمترین عنصرقابل مشاهده ازفاصله ای دور بوده است ازطرفی بام تاثیر پذیرترین جزء ساختمان دربرابر عوامل اقلیمی و مهمترین بخش پوشش ساختمان محسوب میشود چرا که دربرابر بیشترین میزان پرتوخورشیدی قرارمیگیرد و حفاظتش ازبقیه قسمت های ساختمان دشوار تر است ازاین رو باتوجه به اهمیت نقش بام برای طراحی اقلیمی مناطق بیابانی دراین پژوهش سعی برآن شدها ست تا تاثیر شرایط اقلیمی گرم و خشک ایران درشکل گیری بام ازرویکردهای مختلفی ازجمله شکل کالبدی نوع مصالح سازه عملکرد و غیره دردوران های مختلف مورد بررسی و تحلیل قرارگیرد و این موضوع باتمرکز برعملکرد فرم بامها و خصوصیات مصالح بکاررفته درآنها برای طراحی اقلیمی و معماری سنتی مناطق بیابانی مورد بحث قرارگیرد موارد بررسی شده درمورد فرم بامها بامهای مسطح و گنبدی شکل می باشد همچنین عمده مصالح بکاررفته درمعماری سنتی این مناطق خشت و اجر است لذا به بررسی خصوصیات این بامها و رابطه بین سقف های گنبدی وشرایط اقلیمی مناطق گرم و خشکدرایران پرداخته شده است پرسش اصلی این پژوهش این است که چگونه جغرافیا و اقلیم درشکل گیری بام درفضاهای معماری ازدیرباز تا امروز تاثیر گذاشته است ؟ روش پژوهش تحلیلی توصیفی است و داده ها بصورت اسنادی و کتابخانه ایگ رداوری شده اند درانتها راهکارهایی نیز دررابطه با طراحی بام ها باتوجه به فرم و مصالح برای طراحی بهینه دراین مناطق بیان میگردد

کلیدواژه ها:

مورفولوژی ، اقلیم گرم و خشک ، بام ، طراحی اقلیمی