بررسی رابطه بین اخلاق کاری و توانمندی شغلی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

اخلاق سازمانی بر پایه اعتماد آفرینی است و ضعف در سامانه اخلاقیات یعنی کاهش ارتباطات و افزایش خسارات سازمانی است.این مسئله منجر می شود که مدیریت و سازمان به سمت کنترل گذشته نگر سمت و سو یابد و به این ترتیب، انرژی سازمان به منفی گرایی بینجامد. با توجه به اهمیت نقش دانشگاهها و رسالت عظیمی که به عهده دارند، شناخت ویژگیها و نیازهای کارکنان، پاسخگویی مناسب و به موقع به این نیازها توسط مسئولان، سبب افزایش انگیزه در آنان می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی بین اخلاق کاری و توانمندسازی شغلی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان می باشد.و سعی شده است با توجه به مدل مفهومی ابعاد اخلاق کار را بررسی و ارتباط آن را با توانمند سازی بررسی شود روش پژوهش توصیفی - همبستگی بوده و نمونه پژوهش 274 نفر از کارمندان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان را در بر می گیرد که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند در این پژوهش به منظور تبیین روابط بین متغیرها از پرسشنامه های موغعلی و همکاران ( 1392 ) و پرسشنامه توانمندسازی شورت وروینهارت ( 1997 )استفاده گردیده است که پس از تأئید روایی صوری توسط متخصصین برای پایایی سوالات پرسشنامه از روش آلفای کرونباخ استفاده شده است که آلفای بدست آمده برای ابعاد اخلاق کاری 91 % و برای ابعاد توانمندی 97 % بود. نتایج اصلی پژوهش نشان داد که بین اخلاق کاری و توانمندسازی شغلی کارکنان رابطه مثبت معنی دار در سطح 0/05 وجود دارد.

کلیدواژه ها:

اخلاق کاری ، توانمندسازی شغلی نیروی انسانی