تعیین شاخص های سرمایه اجتماعی مؤثر بر کیفیت زندگی ساکنان در سکونتگاههای غیررسمی

امروزه با مطرح شدن توسعه پایدار شهری و لزوم دستیابی به کیفیت زندگی مناسب، مشکل سکونتگاههای غیررسمی وارد فاز مطالعاتی جدیدی شده و سرمایه اجتماعی به عنوان یکی از عوامل مؤثر بر کیفیت زندگی ساکنان در این نواحی مورد مطالعه قرار میگیرد. پژوهش حاضر به تدوین شاخصهای سرمایه اجتماعی مؤثر بر کیفیت زندگی ساکنان در سکونتگاههای غیررسمی، با هدف تحقق توسعه پایدار و بازیابی سرزندگی در این نواحی پرداخته است. روش پژوهش، توصیفی_تحلیلی بوده و برای تعیین شاخصها از استدلال منطقی بهره گرفته شده است. دستاوردهای این مقاله معطوف به جمع بندی، نتیجهگیری و ارائه پیشنهاد میباشد. بر اساس نتایج شاخصهای اعتماد، هنجارگرایی و اتصال به شبکهها در روش سنجش مستقیم و مشارکت و روحیه داوطلبی، انسجام اجتماعی، احساس امنیت، پیوندهای اجتماعی غیررسمی و پایبندی به ارزشها در روش سنجش غیرمستقیم، از جمله شاخصهایی هستند که بر رضایتمندی ساکنان از کیفیت زندگی تاثیر قابل توجهی دارند. بر این اساس بررسی و ارتقاء این شاخصها، نقشی اساسی در تحقق اهداف توسعه پایدار خواهد داشت

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، توسعه پایدار ، کیفیت زندگی ، رضایتمندی ، اسکان غیررسمی