آزمون جمع سازی استانهای تولیدکننده ی گندم در ایران با استفاده از فرضیه ی مقیاس گذاری میانگین

نظریه رفتار تولید کننده، رفتار یک فرد یا بنگاه تولیدی را مورد مطالعه قرار می دهد اما ممکن است محققین در مطالعات تجربی ملزم به استفاده از داده های جمع سازی شده باشند . علاوه بر این در اغلب موارد داده های تفکیکی در دسترس نیست و یا جمع آوری آنها پرهزینه است. همچنین داده های جمعی برآوردهای اقتصادسنجی را آسانتر می نمایند. علیرغم مزیت های داده های جمعی، در صورتیکه شرایط لازم برای جمع سازی داده ها فراهم نباشند، استفاده از این داده ها منجر به برآورد پارامترهای نادرست می گردند. چنین پارامترهایی تصویر غیر واقعی از رفتار تولید کننده ارائه می نمایند و در نهایت منجر به سیاستگذاریهای نامطمئن می گردند . در مطالعه حاضر شرایط جمع سازی سازگار بنگاه های تولیدکننده ی گندم در استانهای کشور با استفاده از اطلاعات مربوط به دوره ی 1313 09 مورد - بررسی قرار گرفته است تا به این سوال پاسخ داده شود که آیا تولید گندم در استان های مختلف کشور را می توان با هم تجمیع نمود و سیاست یکسانی را برای همه ی استان ها تدوین و اعمال کرد؟ برای دستیابی به این هدف از نظریه ی مقیاس گذاری میانگین استفاده شده که توسط کویل براساس بسط فرضیه تعمیم یافته ی کالای مرکب لوبل ارائه شده است. نتایج نشان می دهد استانهای فارس، خوزستان، خراسان رضوی، گلستان، کرمانشاه، همدان، آذربایجان غربی، کردستان و لرستان از مجموع استان های کشور به خوبی شرایط قابلیت جمع سازی را تامین می نمایند. به عبارت دیگر، نتایج این مطالعه تجمیع تمامی استان های تولید کننده ی گندم را تایید نمی کند. بنابراین، انجام این جمع سازی و استفاده از آن در برآوردهای توابع تولید و هزینه منجر به برداشت های سیاستی نادرست خواهد شد

کلیدواژه ها:

جمع سازی استانها ، فرضیه ی مقیاس گذاری میانگین ، تولید گندم ، ایران