بررسی نقش مخاطرات هیدورژئومورفولوژی و ویژگی سازندهای سطحی در تعیین کاربری اراضی شهری و پایداری وناپایداری بسترهای طبیعی (زیر ساخت ها) در فونداسیون ساخت و سازها

از بین 41 نوع بلایای طبیعی در دنیا حدود 31 مورد آن در کشورمان شناخته شده است. ایران در بین 10 کشور اول گریبانگیر با بلایای طبیعی، رتبه هفتم را دارد. همه ساله پدید ه های مورفودینامیک، لغزش، ریزش، سقوط سنگها، بهمن های مواد تخریبی شیبها، بهمن های برفی، سیلابهای مخرب و هر از چندگاهی زلزله های شدید موجب خسارت مالی و جانی زیادی در کشورمان می شوند. عمدتا اغلب خسارتها ناشی از زلزله و ... مربوط به نوع، کیفیت و مقاومت سازه ها و مصالح و طراحی و معماری نسیت بلکه بخشی مهمی از آنها مربوط به ویژگی های بستر طبیعی (زیر ساخت ها مانند ویژگی سازندهای سطحی، تشکیلات و سنگهای زیر بنایی مراکز شهری) و با دخالت غیر مستقیم پدیده های ژئومرفولوژی است. نطفه اولیه مقر (Site) اغلب شهرهای قدیمی و نیز شهرکهای ابتدا در زمینهائی با توپوگرافی نسبتا هموار شکل گرفته و می گیرد. ولی بتدریج با گسترش فضای کالبدی، شهرها و شهرکها و ... اراضی بیشتری اشغال نموده و آب تنگناهای هیدروژئومورفولوژی (Hydro geomorphology) زیادی برخورد می کنند. تلاش مهندسین عمران، معماری و مسکن و شهرسازی در ارتباط با کیفیت و مقاومت مصالح و سازه ها، نوع و سبک معماری و کاربری اراضی، بدون بهره گیری از داده های هیدروژئومرفولوژی در ایجاد بناها و ساخت و سازهای شهری، پایدار نخواهد بود.

کلیدواژه ها:

مخاطرات هیدروژئومورفولوژی ، تنش برشی ، معماری و زیر ساخت ، پایداری و ناپایداری ، کاربری صحیح اراضی