بررسی اصول توسعه شهری پایدار در شهرسنتی ایرانی اسلامی

شهرسازی و معماری سنتی ایرانی به خصوص دردوران پس از اسلام، سرشار از نمونه های ارزشمند بهکارگیری شیوه های طراحی و پردازش شهر و بنا بصورت کارا و بهینه و دستیابی به آنچه که امروز شهر پایدار نامیده می شود، می باشد. لذا این پژوهش به مقایسه شهرهای سنتی ایرانی اسلامی و شهر پایدار میپردازد و نشان میدهد که میان اصول توسعه پایدار و ویژگی های شهرسازی ایرانی رابطه ای تنگاتنگ برقرار است و شهرسازی ایرانی اسلامی اصول پایداری را در خود دارد. مقاله حاضر مقاله ای توصیفی - تحلیلی است که در آن، پس از بررسی نظریه توسعه پایدار و شاخص های پایداری شهری اعم از پایداری اجتماعی، اقتصادی ، زیست محیطی و کالبدی؛ و شناخت شهراسلامی و جایگاه آن در اسلام، به بررسی شهر سنتی ایرانی اسلامی به عنوان اثری از انسان مسلمان و محل زندگی او و منبعث از جهان بینی اسلامی پرداخته شده است و به برخی اصول شکل گیری فضاهای شهری سنتی ایرانی با توجه به شاخصه های شهر پایدار دست یافته شده است که در پایان به مقایسه تطبیقی شهراسلامی و شهرپایدار و چگونگی پیوند اصول توسعه پایدار با شهراسلامی پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

جهان بینی اسلامی ، شهرسنتی ایرانی اسلامی ، توسعه پایدار ، مولفه های پایداری شهر