بررسی ریسک پرورش ماهی تیلاپیا در ایران

ورود گونه های غیر بومی به اکوسیستم های جدید نوعی آلودگی بیولوزیکی محسوب می شود که در سال های اخیر در اغلب کشور های دنیا مشکلات زیست محیطی عدیده ای ایجاد کرده است. کشور ایران نیز در این زمینه با موارد زیادی درگیر است. ورود شانه دار مهاجم دریای خزر، ماهی کاراس به دریاچه نئور در استان اردبیل، سرخس آزولا به تالاب انزلی و ماهی هامون ... موارد متعددی هستند که هر کدام بخشی از اکوسیستم های ایران بویژه اکوسیستم های آبی آلوده کرده اند و هیچ کدام از موارد فوق راه حل عملی نیز ندارند. با وجود این مسائل و مشکلات سازمان شیلات ایران در صدد رهاسازی ماهی غیر بومی تیلاپیا به استخر های پرورش ماهی می باشد و این نگرانی وجود دارد با توجه به پتانسیل بالای این ماهی در جهت آلوده کردن محیط های طبیعی ورود این ماهی به آب های کشور در سال آینده منجر به ایجاد مشکلات بیولوژیکی بزرگی شود. همانگونه که در کشور های مختلف این معضل ایجاد شده و آن ها نتوانسته اند با آلودگی حاصل از این ماهی مقابله کنند.