روش شناسی امید آفرینی در قرآن با رویکردی بر قصه حضرت یوسف علیه السلام 1 و 2

داشتن امید به آینده یکی از موضوعات اساسی برای ایجاد آرامش و بهبود زندگی آدمی است . با توجه به تاثیر جهان بینی هر فرد درجهت گیری وچگونگی زندگی آدمی، نمی توان از نقش دین در پیدایش امیدچشم پوشید . بشر در قرن اخیر به پیشرفت های چشم گیری در زمینه فناوری و صنعت دست یافته است، ولی در کنار این دستاوردها، در میان عموم مردم، بخصوص جوانان، امید به آینده و فردای روشن رو به کاهش است ، از سویی تاثیر دین و آموزه های دینی در زندگی انسان بسیار مهم، بلکه تعیین کننده است . احساس امنیت و آرامش و داشتن امید به آینده در دین اسلامی، به عنوان کامل ترین و جامع ترین دین الهی (بقره /137 )، در سطحی گسترده تر مورد توجه قرار گرفته و بخش وسیعی از آموزه های این دین به آن اختصاص یافته و افزون بر ارائه تعریف جامع از آن ، به راهکاراهای ورانی و رفتاری فراوانی برای دستیابی به این نیاز اصیل بشری پرداخته است از این رو خداوند ، مومنان را با صفت امیدواری به رحمت الهی می ستاید . (بقره /218) بنابراین روش امیدواری ، تازه ترین حربه برای بشریت است . این مطالعه با هدف تبیین مفاهیم اساسی در خصوص روش ها و مولفه های امید آفرینی با نگاهی به قرآن کریم و با رویکردی بر قصه حضرت یوسف (ع) است که به بیان راهکارهای امید آفرینی حول دو محور اعتقادی و رفتاری می پردازد . روش پژوهش در این نوشتار اسنادی کتایخانه ای است و مراحل توصیف و تحلیل در آن طی شده است . این نوشتار ادعا ندارد که بصورت تمام و کمال حق مطلب را ادا کرده بلکه در حد توان به بررسی این مهم پرداخته است . ایمان به خدا و توکل بر او دو مولفه اعتقاد ی امیدواری هستند و امید را به طور کارآمد و موثر افزایش می دهند .

کلیدواژه ها:

امید ، امید آفرین ، قرآن ، یوسف علیه السلام