اثربخشی برنامه آموزش بازداری پاسخ بر بهبود مهارتهای اجتماعی کودکان با اختلال کاستی توجه و بیش فعالی

زمینه: نقص در بازداری پاسخ به عنوان یکی از مهمترین عناصر کارکردهای اجرایی در کودکان با اختلال کاستی توجه وبیش فعالی سبب آسیب در تعاملات اجتماعی و بروز رفتارهای اجتماعی نامطلوب میگردد. پژوهش حاضر به بررسی تأثیرآموزش بازداری پاسخ بر بهبود مهارتهای اجتماعی کودکان با اختلال کاستی توجه و بیش فعالی پرداخته است. روشمطالعه: طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو گروه آزمایشی و گواه است. جامعهآماری شامل تمام کودکان سنین 7 تا 11 ساله شهر تهران میباشند که به بیمارستان توانبخشی رفیده مراجعه نموده وتوسط روانپزشک اطفال و نوجوان تشخیص افتراقی این اختلال را دریافت کرده اند. تعداد 16 آزمودنی به طور تصادفی دردو گروه آزمایشی و گواه جای گرفتند. برای ارزیابی مهارتهای اجتماعی آزمودنیها نظام درجه بندی مهارتهای اجتماعیگرشام و الیوت فرم معلم (1990) مورد استفاده قرار گرفت. کودکان گروه آزمایشی در برنامه آموزش بازداری پاسخ محققساخته به مدت 12 جلسه (هر جلسه 45 دقیقه) به طور انفرادی شرکت نمودند و آزمودنی های گروه گواه در این مدت هیچآموزشی دریافت نکردند. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر (چند متغیری و تک متغیری) نشان داد بین میانگین نمرات گروههای آزمایشی و گواه در مهارتهای اجتماعی تفاوت معناداری وجود دارد (P<0/01). نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که برنامه آموزشی مذکور نه تنها سبب افزایش مهارتهای اجتماعی آزمودنی های گروه آزمایشی شده بلکه این تأثیر در دوره پیگیری 3 ماهه نیز پایدار بوده است. پیشنهاد می شود که این برنامه و محتوای آن به صورت کارگاه آموزشی به روانشناسان، روانپزشکان و مشاوران آموزش داده شود که در صورت لازم از این روش استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

برنامه آموزش بازداری پاسخ ، اختلال کاستی توجه و بیش فعالی ، مهارتهای اجتماعی ، کارکردهای اجرایی