مقدمه ای بر روش ها و سیاست های توسعه و ساماندهی عشایر کشور از دیدگاه توسعه انسانی، توسعه پایدار و انسن شناسی توسعه: ارائه یک مدل ترکیبی و کاربردی

در خلال چند دهه اخیر به تبع تغییرات ساختاری و معرفت شناختی در نظریه پردازی و روش شناسی جامعه شناسی معاصر، سه رویکرد بسیار مهم و کاربردی، توسعه انسانی، توسعه پایدار و انسان شناسی توسعه ظهور کردند علیرغم برخی تفاوت های جزئی این سه حوزه دارای اشتراکات نظری و روشی زیادی هستند که می توان هر سه آنها را در قالب یک رهیافت ترکیبی با همدیگر تلفیق کرد. از مهمترین مشخصه های این سه مدل توسعه، بومی پذیری و کاربرد پذیری آنها برای درک فرایندها و ساختارهای توسعه در جوامع معاصر است. در صورت بومی شدن و انطباق آنها با جامعه مورد مطالعه سه رهیافت مذکور به گونه ای همگرا دارای مدل ها و اشارات نظری، روشی و تحلیلی ارزشمندی برای بررسی و توسعه جوامع کوچ نشین و عشایری کشور ما می باشند. رویکرد توسعه انسانی با تاکید بر شاخص های انسانی توسعه ، توسعه پایدار با در نظر گرفتن رویکرد زیست محیطی و پایدار به توسعه و انسان شناسی توسعه با تاکید بر ماهیت بومی، درون زا و منطقه ای /محلی توسعه هر کدام مدلی برای ساماندهی و توسعه جامعه عشایری کشور ما را ارائه می دهد. این مقاله ضمن بررسی و توجه به خاستگاه تاریخی، اصول و مفروضات هر سه رویکرد، یک مدل تحلیلی، کاربردی و تلفیقی برای ساماندهی و توسعه جامعه عشایری کشور ارائه داده و بر اساس این سه رویکرد به بررسی اجمالی جامعه عشایری کردستان نیز می پردازد.

کلیدواژه ها:

توسعه انسانی ، توسعه پایدار ، انسان شناسی توسعه ، ساماندهی و توسعه عشایر کشور ، ساماندهی عشایر کرستان