بررسی خصوصیات زراعی ژنوتیپ های امیدبخش گندم زمستانه در شرایط تنش خشکی آخر فصل

کشور ایران به لحاظ موقعیت آگروکلیمیایی جزء مناطق خشک و نیمه خشک جهان محسوب می شود که باعث توجه بیشتر به مطالعات اثرات تنش خشکی و انتخاب ارقام مقاوم به تنش خشکی شده است به منظور بررسی عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ های امیدبخش گندم نان زمستانه در شرایط تنش خشکی آخر فصل همچنین تعیین ارتباط این خصوصیات با عملکرد دانه ، تعداد 15 ژنوتیپ پیشرفته گندم همراه با سه رقم متداول منطقه، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال زراعی 1390-1389 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی زنجان مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که در شرایط تنش آخر فصل بین ژنوتیپ ها از نظر صفات عملکرد دانه، تعداد روز تا ظهور سنبله ، تعداد دانه در سنبله ساقه اصلی ، طول سنبله اصلی و شاخص برداشت اختلاف معنی داری وجود داشت. تجزیه علیت در شرایط تنش خشکی آخر فصل نشان داد که صفت تعداد سنبله در واحد سطح دارای بیشترین اثر مستقیم مثبت بر عملکرد دانه بودند. در مجموع لاین شماره 4 (Col No.3625/Alamoot) دارای بالاترین میانگین عملکرد دانه (5683 کیلوگرم در هکتار) نسبت به سایر لاین ها بود. این لاین بر اساس نتایج حاصله پرمحصول ترین و مقاوم ترین لاین تحت شرایط تنش خشکی آخر فصل انتخاب شد.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، صفات مورفوفیزیولوژیک ، تعداد سنبله در متر مربع ، تجزیه علیت