بررسی مولفه های توسعه آموزش مجازی در نظام آموزش عالی ایران از دیدگاه استادان دانشگاه های مجری

ظهور شبکه های گسترده اطلاعاتی و ارتباطی و قابلیت های فراوان آن ، زمینه ساز تحول در تمامی عرصه های زندگی از جمله فناوری های نوین آموزشی و کاربرد آنها در فرایند آموزش و یادگیری به ویژه آموزش مجازی شده است. با وجود چالش هایی در زمینه آموزش مجازی (الکترونیکی)، بهره گیری از قابلیت های آن موجب توسعه و اثربخشی آموزشی عالی شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی راه های توسعه آموزش مجازی در آموزش عالی ایران از نظر استادان دانشگاه های مجازی انجام شده است روش پزوهش توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه آماری شامل 600 نفر و حجم نمونه با استناد به جدول مورگان تعداد 234 نفر به روش تصادفی طبقه ای تعیین گردید. ابزار اصلی پژوهش پرسشنامه محقق ساخته حاوی 32 سوال با مقیاس لیکرت بوده که روایی ظاهری و محتوایی آن با نظر برخی از استادان برجسته رشته های علوم تربیتی ، کامپیوتر و فناوری اطلاعات و ارتباطات بررسی و تایید شد و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ 0/92 بدست آمد که نشان دهنده اعتماد به سازه های پرسشنامه می باشد داده های حاصل در دو سطح توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزار Mini Tab و Spss پردازش و مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان می دهند که توجه به تقویت زیرساخت های فن آوری اطلاعات و ارتباطات تسلط استادان به روش های اموزش و بکارگیری فن آوری اطلاعات و ارتباطات ، رعایت استانداردهای جهانی اموزش مجازی، حمایت موسسات از داوطلبان تحصیلات تکمیلی به روش مجازی، تقویت (غنی سازی) منابع و محتوای اموزشی ، اجرای ارزشیابی فرایند محور در آموزش مجازی ، از دیدگاه مدرسان و استادان به میزان بسیار زیاد در توسعه آموزش مجازی موثر می باشد و از این حیث بین نظرات استادان دانشگاه های مختلف تفاوت معنی داری ملاحظه نشد.

کلیدواژه ها:

مولفه های توسعه ، دانشگاه مجازی ، اموزش مجاری (یادگیری الکترونیکی)