آمایش سرزمین ، شهرهای جدید و استراتژی بهینه سازی مصرف انرژی

محدود بودن امکان گسترش افقی شهرها از یکسو و پرهزینه بودن گسترش عمودی آنها از سوی دیگر، سبب میشود که ساخت شهرهای جدید بعنوان یکی از راه حل های مطلوب مطرح گردد .کشور ما با رشد جمعیت نزدیک به2 درصد، در کمتر از 38 سال شاهد دو برابر شدن جمعیت خود خواهد بود .تمرکز در شهرهای بزرگ نظیر تهران، مشهد، اصفهان و تبریز به حدود بالایی رسیده است و افزایش تراکم در آنها توصیه نمی شود. به همین دلیل توسعهشهرهای کوچک و متوسط و ساخت شهرهای جدید به صورت یک ضرورت درآمده است. شهرهای جدید می توانند بصورت حومه های تازه شهرهای کوچک و متوسط و یا در مکان های دورتری از قطب های تمرکز جمعیتی ساختهشوند. در این مقاله، ضمن بررسی مفهوم شهر جدید و نقاط قدرت و ضعف آن در کشوری نظیر کشور ما، امکاناتبالقوه صرفه جویی انرژی در چنین شهرهایی در مراحل مختلف از مرحله مکانیابی تا مرحله طراحی فضا با توجه به الگوهای اجتماعی مصرف انرژی مورد بررسی قرار خواهد گرفت. نتایج تحقیق نشان می دهد که در شهرهای جدیدطراحی کلان می تواند سیستم حمل ونقل را با برنامه ریزی دقیق کاربری های زمین به منطقی ترین شکل ممکن در آورد. سیستم های تاسیساتی می توانند بطور کامل برای استفاده متمرکز طراحی شده و همچنین با استقرار این شهرها در نقاط دارای پتانسیل بازیافت انرژی و استفاده از انرژی های تجدیدپذیر امکان جایگزینی نسبی حامل های انرژی را بوجود آورد

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، انرژی ، بهینه سازی ، توسعه ، شهرهای جدید