تعیین فاکتورهای مهم در ارزیابی و مدیریت محیط زیست در مناطق مرزی کشور مطالعه ی موردی: استان کردستان

آمایش مناطق مرزی در ایران، به دلیل وجود مرزهای طولانی و فراگیری بیش از نیمی از استان های کشور در مرزهای بین المللی با کشورهای هم جوار، از جایگاه ویژه ای در نظام برنامه ریزی کشور برخوردار است. بنابراین، هدف این مقاله، ضمن تبیین جایگاه آمایش مناطق مرزی در نظام برنامه ریزی کشور، شناخت عناصر و مؤلفه آن، چگونگی ارتباط با دیگر عناصر نظام برنامه ریزی کشور و شناخت اهمیت و ضرورت پرداختن به آمایش مناطق مرزی است. به تبع شرایط اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی کشور چالش ها و مشکلاتی فراروی نظام ارزیابی محیط زیست کشور وجود دارد که بررسی و شناسایی آن می تواند باعث تعیین راهکار در جهت ارتقاء نظام ارزیابی محیط زیست کشور گردد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که خوشبختانه فرایند ارزیابی اثرات محیط زیستی در کشور از بعد قوانین و مقررات از جایگاه نسبتابً خوبی برخوردار است، لیکن در بخش های مختلف اجرایی از قبیل دستگاه های اجرایی، مجریان طرح ها و پروژه های مشاورین و کارشناسان ضعف ها و چالش هایی وجود دارد که جهت رفع این مسائل توانمند سازی نظام ارزیابی محیط زیستی کشور به صورت جامع و فراگیر در کلیه بخش های مختلف ضرورت دارد. استان کردستان به دلیل شرایط خاص خود چه از لحاظ سیاسی و منطقه ای و چه از لحاظ طبیعی و ویژگی های اقلیمی دارای پتانسیل فوق العاده ای برای بهره برداری های سیاسی و طبیعی از منطقه است. بهره گیری از این پتانسیل ها علاوه بر اینکه باعث خودکفایی منطقه از هر لحاظ و موجب نیل به توسعه ی پایدار می شود. می تواند یک محیط امن برای سرمایه ی گذاران داخلی و خارجی در همه ی زمینه های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی باشد. اما متاسفانه تاکنون در نظام آموزشی و برنامه ریزی ک شور توجه چندانی به آن نشده است.

کلیدواژه ها:

آمایش ، نظام برنامه ریزی ، اثرات زیست محیطی ، کردستان ، توسعه پایدار