بررسی پتانسیل بیابانزایی با استفاده از مدل اریفر و ارزیابی آن با استفاده ازشاخص پوشش گیاهی درمناطقخشک و بیابانی

بادها ،برحسب توان دو عمل مشخص فرسایش ونهشته گذاری را به شکل لندفرم های ژئومورفولوژکی به شکل دشت ریگی ، تپه ماسه ای و... ایجاد می کنند.برای کشف میزان فرسایش وروابط آنها ازمدلهای شبیه سازی شده مانند تونل موج درابعاد صحرایی و آزمایشگاهی و تله های رسوبگیر استفاده می گردد .مدلهای تجربی متفاوتی در این رابطه ارائه شده،که مدل اریفر از آن جمله می باشد.در منطقه تحقیق در سالهای اخیرشاهد گردغبار فراوان از جانب کشور عراق میباشیم .استفاده از روش های پهنه بندی پتانسیل فرسایش امری ضروری می باشد.استفاده از مدل اریفر به همراه بازدید میدانی، جهت تعیین پتانسل فرسایش بادی از آنجمله راهکارها می باشد.در این تحقیق از شاخص پوشش گیاهی (NDVI ) برای صحت سنجی مدل، ازدیدگاه نوآورانه استفاده گردیده است.نتایج نشان داد که 4/229654هکتار در طبقه متوسط با 47/44 % کل منطقه را شامل شده است. 19/36353هکتار در طبقه زیاد و 671/5292هکتار در طبقه بسیار زیاد از نظر شدت فرسایش قرار گرفته است. نتایج حاصل از اجرای مدل اریفر نشان داد که مقدارحداقل فرسایش خاک در سطح حوضه معادل 4/1057 تن و حداکثر آن برابر 10032 تن در هکتار در سال برآورد گردیده است. همبستگی بسیاربالایی در تعیین مناطق دارای شرایط بیابانی و فاقدپوشش گیاهی وجودداشت به طوری که حداکثر شاخص پوشش گیاهی در این مناطق 0.3 می باشد و پیشنهاد می گردد در ارزیابی های جدید فرسایش بادی از مدل های تحلیل سلسله مراتبی فازی یا شبکه عصبی بهره برده شود.

کلیدواژه ها:

حوضه پایاب کارون ، شاخص پوشش گیاهی (NDVI ) ، فرسایش خاک ، مدل اریفر