آمایش و مکانیابی مراکز و استقرارگاههای نظامی با رویکرد امنیتی دفاعی (مطالعه - موردی: ناحیه رویشی هیرکانی)

امروزه برای ایجاد آمادگی در راستای موثرترین راهکار دفاعی امنیتی کشورها، تغییر نوع منطقهبندی نیروهای مسلح کشور با -توجه به سمت و نوع تهدید، امری ضروری و اولویتدار گردیده است. هدف از این تحقیق آمایش ناحیه رویشی هیرکانی ازدیدگاه امنیتی دفاعی به منظور پهنهبندی این ناحیه رویشی از دیدگاه نظامی میباشد.نتایج حاصل از آزمون – AHP نشان میدهدکه از بین عواملی که در مکانیابی مراکز نظامی موثر بودهاند عامل شیب یشترین وزن را داشته است بنابراین را در مکانیابی مراکزنظامی بیشترین تاثیر را دارد. بعد از شیب، فاصله مراکز نظامی از شهر و تاسیسات شهری و فاصله از جاده از موثرترین عوامل در2 درصد از مساحت این ناحیه از نظر استقرار / مکانیابی مراکز نظامی هستند. نقشه پهنهبندی ناحیه رویشی هیرکانی نشان داد که 8مراکز نظامی بسیار مهم میباشد. رویکرد آمایشی به ساماندهی سازمان دفاعی یک کشور منجر به این مسئله میشود که سازمانفضایی نیروهای مسلح به گونهای در فضا استقرار یابد که حداکثر امنیت و قابلیت دفاعی را برای کشور فراهم کند. رعایت اینملاحظات سبب استقرار بهینه واحدهای نظامی در فضا میشود؛ به نحوی که منجر به تامین حداکثر قابلیت دفاع و حداقل آسیب-پذیری خواهد شد

کلیدواژه ها:

آمایش ، پهنهبندی ، AHP ، مکانیابی ، ناحیه رویشی هیرکانی