نانوامولسیون ها: سامانه های پایدار امولسیونی

امولسیون ها، سامانه هایی با حداقل پایداری هستند که از دو مایع غیر قابل اختلاط تشکیل شده اند. در این سامانه ها یکی از مایعات بهصورت قطراتی که معمولاً قطر آن ها بیشتر از0/1 میکرون است، در مایع دیگر پراکنده می شود. هدف از این مطالعه معرفی و بررسی خصوصیات نانوامولسیون ها به عنوان سامانه های امولسیونی می باشد. نانوامولسیون ها برخلاف امولسیون ها سامانه هایی با ظاهری شفافهستند که به عنوان یک امولسیون در بهترین شرایط پایداری سینماتیک قرار دارند. این سامانه ها از نظر ترمودینامیکی ناپایدار هستندو به یک انرژی مکانیکی هموژن کننده با فشار بالا برای شکل گیری احتیاج دارند چراکه یک نیروی برشی خارجی برای تبدیل قطراتبزرگتر به کوچکتر باید وجود داشته باشد. تفاوت بین امولسیون ها و نانوامولسیون ها در اندازه ذرات موجود در آن ها (ذراتیکوچک تر از 200 نانومتر) است. نانوامولسیون ها به خاطر اندازه قطرات کوچک آن ها باعث کاهش نیروی گرانشی می شوند. بنابراین حرکت Brownian می تواند برای داشتن پایداری کافی در مقابل رسوب دهی و یا تشکیل لایه سطحی نسبت به یک امولسیون، کافی باشد. برای تهیه ساختارهایی در اندازه نانو از دستگاه هایی با فشار و دور بالا استفاده می کنند. نانوامولسیون ها در صنایع دارویی و غذایی به دلیل افزایش امکان تاثیرگذاری بیشتر و موثرتر دارو برای رسیدن به نقاط خاصی در بدن، انکپسوله کردن مواد مغذی، طعم ورنگ و در نتیجه افزایش پایداری و ماندگاری این ترکیبات، حفاظت در برابر اکسیداسیون و نگهداری ترکیبات فرار مورد توجه قرارگرفته اند. از نانوامولسیون ها می توان برای تولید محصولاتی باکیفیت و پایدار در صنایع غذایی و دارویی استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

امولسیون ، نانوامولسیون ، اندازه ذرات