استفاده از روش گیاه پالایی در تصفیه پساب های صنعتی(مطالعه مروری)

افزایش جمعیت و به همراه آن افزایش دانش علمی و فنی و گسترش صنایع بدون رعایت مسائل و استانداردهای زیست محیطی سبب آلودگی محیط و به هم خوردن تعادل خاک شده است. بنابر این آگاهی در مورد آلاینده های خاک و توجه بیشتر به راهکاری مناسب برای کاهش آن ها، ضرورتی انکار ناپذیر است. روش های فیزیکی و شیمیایی متفاوتی برای پایش خاک های آلوده به فلزات سنگین به کار برده شده اند که اغلب آن ها علاوه بر هزینه زیاد، سبب تخریب ساختار فیزیکی، شیمیایی و فعالیت های حیاتی خاک شده و کاربری اراضی را برای تولید محصول کاهش داده اند. بنابر این بهتر است تا حد ممکن از روش های بیولوژیک مناسب، طبیعی و مقرون به صرفه در محل استفاده شود. خاک علاوه بر این که پایگاه موجودات خشکی زی، بویژه جوامع انسانی است، محیط منحصربه فردی برای زندگی انواع حیات بخصوص گیاهان به شمار می رود. بر خلاف آب و هوا، آلودگی خاک از نظر ترکیب شیمیایی به آسانی قابل اندازه گیری نبوده و یک خاک پاک یا خالص تعریف پذیر نیست بنابراین ناگزیریم مسائل بالقوه آلودگی خاک را در چارچوب پیش بینی خطرات و صدمات احتمالی در کارکرد خاک مطالعه کنیم. با توسعه طرح های انسان ساخت و آلوده شدن خاک ها به وسیله فلزات سنگین، ساختار خاک برای رشد و توسعه گیاهان مسموم و خطرناک می شود و تنوع زیستی خاک را نیز بهم می ریزد. در روش گیاه پالایی، گیاهان بر اساس مکانیسم جذب طبقه بندی و آلودگی خاک به فلزات سنگین به کمک روش های شیمیایی، فیزیکی و بیولوژیکی کاهش داده می شود. گیاه پالایی با استفاده از مهندسی گیاهان سبز شامل گونه های علفی و چوبی برای برداشت مواد آلاینده از آب و خاک یا کاهش خطرات آلاینده های محیط زیست نظیر فلزات سنگین،عناصر کمیاب، ترکیبات آلی و مواد رادیواکتیو به کار برده می شود. مهم ترین ترکیبات معدنی آلاینده، فلزات سنگین بوده و میکروارگانیسم های خاک قادر به تجزیه آلاینده های آلی هستند، اما برای تجزیه میکروبی فلزات نیاز به آلی شدن یا تغییرات فلزی آنها وجود دارد که امروزه از گیاهان برای این بخش استفاده می شود. اگرچه دغدغه دیگر برای کارشناسان، نحوه استفاده از گیاهانی است که به این شکل آلوده می شوند، اما راهکار تولید انرژی به عنوان یکی از ضروری ترین بخش های زندگی امروز، دریچه دیگری را برای دانشمندان باز کرد. در فناوری استفاده از گیاهان با عنوان گیاه پالایی، از گیاهان سبز و ارتباط آنها با میکروارگانیسم های خاک برای کاهش آلودگی خاک و آب های زیرزمینی استفاده می شود. این فناوری می تواند برای رفع هر دو نوع آلاینده خاک یعنی معدنی و آلی به کار رود. بررسی ها نشان می دهد کاربرد تکنیک های فیزیکوشیمیایی، سبب از میان رفتن میکروارگانیسم های مفید خاک مانند تثبیت کننده های نیتروژن میکروریزا می شود که در نتیجه فعالیت های بیولوژیکی خاک را ضعیف می کند و در مقایسه با تکنیک گیاه پالایی، بسیار هزینه بر است.

کلیدواژه ها:

گیاه پالایی ، تصفیه ، پساب صنعتی ، عناصر سنگین