اجرای پایلوت نانوپوشش سیلیکونی بر روی تجهیزات عایقی پست های منتخب تهران و مشهد و بررسی نتایج عملکرد میدانی

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 456

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NANOENERTECH07_036

تاریخ نمایه سازی: 2 خرداد 1402

چکیده مقاله:

وجود ریزگرد های طبیعی و یا ذرات گرد و غبار ناشی از فعالیت های صنعتی می تواند عملکرد مقره های الکتریکی و تجهیزات عایقی پست های برق را با اختلال مواجه سازد. استفاده از پوشش های آبگریز یا خود تمیزشونده می تواند نشست آلودگی ها بر روی تجهیزات الکتریکی و اختلال در عملکرد آن ها را بطور چشمگیری کاهش دهد. پوشش های سیلیکونی پخت شونده در دمای محیط (RTV) یک راهکار اساسی در این حوزه است که توسط شرکت های مختلف بصورت تجاری و صنعتی در حال اجرا می باشد.ساخت نانوپوشش های ابرآبگریز از طریق افزودن نانوذرات اصلاح شده به پوشش های سیلیکونی مرسوم می تواند یک راهکار موثر در این حوزه باشد. هم چنین وجود نانو ذرات سیلیکا در این پوشش ها باعث افزایش خواص مکانیکی، افزایش طول عمر پوشش و نیز بهبود خاصیت خود تمیز شوندگی و آب گریزی می شود. در این پژوهش با هدف بهبود عملکرد تجهیزات عایقی صنعت برق، نانو پوشش های سیلیکونی بهینه شده بر روی تجهیزات عایقی پست های انتقال برق مشیریه تهران و رضوان مشهد که به دلیل مجاورت با کارخانه های سیمان دارای مشکل نشست ذرات گرد و غبار بوده اند، اعمال گردید. عملکرد این نانو پوشش بعد از گذشت ۹ ماه در پست مشیریه مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت مقره های دارای نانو پوشش از آب گریزی مطلوبی برخوردار بوده و در مقایسه با مقره های بدون پوشش و با پوشش معمولی، بسیار راحت تر از آلودگی ها پاک شدند. در مقره های بدون پوشش در برخی مناطق فیلم سخت و پایدار سیمانی تشکیل شده و همچنین در اثر ریخته شدن آب، لایه ای پیوسته از رطوبت تشکیل گردید که حالت گل شدن روی سطح ایجاد نموده و پس از خشک شدن نیز آلودگی ها از روی سطح برطرف نگردیدند. در صورتی که در نانوپوشش به هیچ عنوان فیلم های سخت و پایدار سیمانی تشکیل نشده و از سوی دیگر پس از ریختن آب فیلم پیوسته از آب روی سطح ایجاد نشد و بدون تشکیل حالت گلی شکل آلودگی ها از روی سطح بر طرف شدند. هم چنین قطرات آب دارای زاویه تماس بالاتر از ۱۳۰ درجه بوده اند.

نویسندگان

اشکان ذوالریاستین

گروه مواد غیر فلزی، پژوهشگاه نیرو، تهران

نسترن ریاحی نوری

گروه مواد غیر فلزی، پژوهشگاه نیرو، تهران

علی مهدیخانی

گروه مواد غیر فلزی، پژوهشگاه نیرو، تهران

حسام فلاح آرانی

گروه مواد غیر فلزی، پژوهشگاه نیرو، تهران

سعید سالارخیلی

شرکت برق منطقه ای تهران