بررسی تغییرات هورمون جیبرلین و بروز مرگ جوانه اولیه (Primary bud necrosis) در بوته های میوه دار و بی میوه انگور عسکری

این پژوهش به منظور بررسی نقش جیبرلیک اسید بر میزان بروز مرگ جوانه انگور عسکری، در یکی از تاکستان های آبی منطقه ی سی سخت (شهرستان دنا) با سن 18 سال و سیستم تربیت پاچراغی و فاصله ی کاشت 3x2/5 متر، اجرا گردید. تمام بوته ها در فصل زمستان بصورت یکسان هرس 60 جوانه ای شدند. آزمایش به صورت فاکتوریل که فاکتور اول شامل تیمار حذف میوه در 2 سطح (میوه دار و بی میوه) و فاکتور دوم شامل زمان نمونه برداری در 10 سطح ( 40 روز تا 130 روز بعد از شکفتن جوانه) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. اعمال تیمار حذف خوشه های میوه بلافاصله پس از ظهور آنها بر شاخه ها صورت گرفت. همچنین از درختان میوه دار و بی میوه، مواد گیاهی (جوانه) از 40 تا 130 روز بعد از شکفتن جوانه ها هر 10 روز یکبار، جمع آوری و جهت اندازه گیری هورمون جیبرلین به آزمایشگاه انتقال داده شد. نتایج نشان داد که میزان هورمون جیبرلین در بوتهی بی میوه نسبت به بوته های میوه دار انگور عسکری، بیش تر بود. در هر دو تیمار میوه دار و بی میوه، یک روند افزایشی و کاهشی در میزان هورمون جیبرلین در جوانه مشاهده گردید، به طوری که از 40 تا 70 روز پس از شکفتن جوانه، میزان هورمون جیبرلین در بوته بی میوه بیش تر افزایش داشت. همچنین در ادامه این روند، از 60 تا 120 روز پس از شکفتن جوانه، مقدار جیبرلین در تیمار بی میوه نسبت به تیمار میوه دار بیش تر بود. یک رابطهی مستقیم بین افزایش هورمون جیبرلین ها و بروز مرگ جوانه ی اولیه در انگور عسکری وجود داشت. می توان نتیجه گیری کرد که در شاخه بوته های بی میوه بدلیل داشتن جیبرلین بیشت ر، درصد مرگ جوانه اولیه نسبت بوته های میوه دار بیشتر بود.

کلیدواژه ها:

انگور عسکری ، بی میوه ، جیبرلین ، مرگ جوانه اولیه ، میوه دار