رضایت از زندگی و سلامت روانی با دینداری در دانشجویان

هدف: هدف این پژوهش بررسی رابطه رضایت از زندگی و سلامت روانی با دینداری در دانشجویان دختر و پسر دانشگاه تبریز بود. روش: پژوهش حاضر مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز در سال تحصیلی 93-1392 مشغول به تحصیل بودند که از این میان برای انتخاب نمونه تعداد 300 دانشجو به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از مقیاس نگرش مذهبی خدایاری فرد، پرسشنامه سلامت روانی گلدبرگ و پرسشنامه رضایت از زندگی داینر استفاده شد. داده ها به کمک روشهای آماری توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون تحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که بین رضایت از زندگی با دینداری رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین سلامت روانی با دینداری رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. از سویی نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای رضایت از زندگی و سلامت روانی قادرند 14 درصد از واریانس دینداری را در دانشجویان پیشبینی کنند. نتیجه گیری: داشتن دلبستگی به خداوند و نگرش نسبت به او منجر به افزایش سلامت روانی و رضایت از زندگی در دانشجویان می شود.

کلیدواژه ها:

رضایت از زندگی ، سلامت روانی ، دینداری ، دانشجویان