نقش طرحواره های ناسازگاراولیه در پیش بینی شادکامی زندگی و امید به زندگی سالمندان مقیم خانه سالمندان

شیوع اختلالات روانی در سالمندان (به ویژه سالمندان مقیم خانه های سالمندان) رو به افزایش است، بطوریکهبرخی آن را یک بحران دانسته اند. هدف این پژوهش بررسی تاثیر طرحواره های ناسازگار اولیه بر روی ویژگی هایی همچونشادکامی زندگی و امید به زندگی در گروهی از جامعه هدف که از نظر این ویژگی ها در معرض آسیب بودند می باشد. برطبق مفروضه های تحقیق توصیفی همبستگی از بین کلیه سالمندان مقیم خانه سالمندان شهر تبریز که با استعلام ازسازمان بهزیستی ۴۰۰ نفر تعیین گردیدند تعداد ۲۰۰ نفر از طریق نمونه گیری خوشه ای در دسترس هدفمند بدین صورتکه از بین ۱۰ مرکز موجود ۵ مرکز و از بین سالمندان مقیم افرادی که قدرت شناختی کافی دارند انتخاب و از طریق ابزارپژوهش -فرم کوتاه طرحواره ناسازگار اولیه یانگ (SQ-SF) و پرسشنامه امیدواری اشنایدر و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (آرگیل، ۲۰۰۱ )-جمع آوری داده صورت گرفت و آزمون همبستگی اسپیرمن و تحلیل واریانس برای نشان دادن روابط بین متغیر ها و رگرسیون جهت پیش بینی متغیر ملاک توسط متغیرهای پیش بین با استفاده از نرم افزار spss-۲۲بر روی داده ها اجرا گردید. نتایج نشان داد بین طرحواره های ناسازگار اولیه با امید به زندگی و شادکامی زندگی سالمندانمقیم خانه سالمندان رابطه منفی و معناداری در سطح ۹۵ /. وجود دارد. از یافته های این پژوهش می توان در راستای برنامهریزی مداخلات درمانی و پیشگیرانه جهت بهبود بهداشت روانی و وضعیت روانی سالمندان بخصوص سالمندان مقیم مراکزنگهداری استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

طرحواره های ناسازگار اولیه ، شادکامی زندگی ، امید به زندگی ، سالمندان