ارزیابی روشهای برآورد حداکثر بارش محتمل در ایستگاه های منتخب جنوب غرب ایران
محل انتشار: دومین همایش مقابله با سوانح طبیعی
سال انتشار: 1386
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 3,014
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
GEODM02_101
تاریخ نمایه سازی: 13 اردیبهشت 1386
چکیده مقاله:
حداکثر بارش (PMP) بیشترین ارتفاع بارندگی است که در دوره زمانی معین در یک حوضه به وقوع می پیوندد. هیدرولوژیت ها از مقادیر حداکثر بارش محتمل برای محاسبه حداکثر سیل محتمل در محاسبه طراحی سرریز سدها استفاده میکنند.
در اینروش های سینوپتیکی (فیزیکی) برآورد حداکثر بارش محتمل با روش های آماری در ایستگاه های جنوب غربی ایران مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفته است. به منظور برآورد حداکثر بارش محتمل بر اساس روش سینوپتیکی از فاکتور بیشینه سازی باد و رطوبت استفاده شد. و برای برآورد حداکثر بارش محتمل بر اساس روش آماری (هرشفیلد) سریهای ماکزیمم 24 ساعته بارش تحلیل گردید.
نتایج تحقیق حاضر نشان داد که حداکثر بارش محتمل حاصل از روش اول هرشفیلد مقادیر بالاتری را نسبت به روش همگرایی در بر دارد در حالی که روش دوم با حذف مقادیر خارج از مرز به مقادیر حاصل از روش همگرایی نزدیک می باشد.
نویسندگان
ابراهیم فتاحی
عضو هیات علمی پژوهشکده هواشناسی، پژوهشکده هواشناسی
هوشنگ قائمی
مشاورسازمان هواشناسی کشور، پژوهشکده هواشناسی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :