بررسی استعداد فرسایش خندقی با استفاده از ضرایب اقلیمی هیدروترمال و کمبود رطوبت خاک(مطالعه موردی:حوزه آبخیز قهرود همدان)

فرسایش خندقی یکی ازعوامل تهدید کننده تعادل منابع زیست محیطی است که باعث ازبین رفتن خاک تمرکز رواناب سطحی افزایش رسوبگذاری درمخازن سدها وعدم اماکن فعالیت های کشاورزی می باشد که شناسایی علل آن نقش مهمی درمدیریت حوزه های آبخیز و جلوگیری ازتخریب اراضی دارد هدف ازانجام این تحقیق بررسی استعداد فرسایش خندقی حوزه آبخیز قهورد بااستفاده ازدوشاخص اقلیمی ضریب هیدروترمال و ارزیابی میزان رطوبت سازندها می باشد بااستفاده ازدوره آماری 30ساله بارندگی و دما می باشد جهت انجام این مطالعه ابتدا منابع آماری موجود ایستگاه های هوشاناسی و شبکه باران سنجی شامل 10ایستگاه جمع آوری و بانک اطلاعاتی تهیه شده پس ازکنترل کیفیت و صحت آمارواطمینان ازهمگنی و نرمال بودن آنها شاخصهای اقلیمی ضریب هیدروترمال و میزان رطوبت موجود دربین سازندها محاسبه شد درهمین راستا براساس نتایج حاصل ازاین مطالعه مقدارضریب هیدروترمال برابر 2/11 و میزان رطوبت موجود دربین سازندها درتمام ماه های سال به استثنای دی و بهمن منفی می باشد براین اساس حوزه آبخیز قهورد دارای حساسیت بالا و استعدادقوی برای فرسایش خندقی می باشد خطرگسترش فرسایش خندقی درفصل زمستان و به خصوص درماه هی دی و بهمن درمنطقه موردمطالعه به حداقل می رسد این نتایج درکنار بررسی روشهای دیگر می تواند نقش موثری رادرمدیریت حوزه آبخیز درجهت جلوگیری ازفرسایش ایفا کند

کلیدواژه ها:

فرسایش خندقی ، ضریب هیدروترمال ، میزان رطوبت موجود سازندها ، حوزه آبخیز قهورد