مدلسازی دماهای حداکثر شهر تهران با استفاده از شبکه های عصبی مصنوعی

با توجه به تغییرات اقلیمی و مطرح شدن بحران آب در منابع طبیعی و کشاورزی و خشکسالی های اخیر و اهمیت پیشبینی هوا در زمینههای مختلف از جمله امور اقتصادی، نظامی، کشاورزی و غیره ضرورت پیشبینی عناصر جوی مطرح میشود در این میان، پیش بینی دماهای حداکثر به عنوان یک از مهمترین عناصر اقلیمی دارای اهمیت فراوان خواهد بود. که از نتایج آن می توان در کنترل بیماری ها، خشکسالی ها، مدیریت منابع آب، مطالعات زیست محیطی، حمل و نقل و غیره جهت برنامه ریزی ومدیریت آینده منابع استفاده نمود. یکی از روشهای نوین در زمینه ی پیش بینی عناصر اقلیمی شبکه های عصبی مصنوعی از مؤلفه های هوش مصنوعی است که در جهت پیاده سازی ویژگی های شگفت انگیز مغز انسان در یک سیستم مصنوعی می کوشند و ابزاری قدرتمند در زمینه ی مدل سازی و پیش بینی پارامترهای اقلیمی اند که در این پژوهش جهت پیش بینی دماهای حداکثر شهر تهران استفاده شده است. بدین منظور از متغیر حداکثر دمای ماهانه دوره آماری 49 ساله (1999-1951) جهت پیشبینی دمای حداکثر ماهانه دوره آماری (2005-2000) جهت تعیین میزان خطای مدل و مقایسه آن با داده های مشاهداتی استفاده گردید. نتایج حاصل از پژوهش، ضمن تأیید توانایی مدل شبکهعصبی مصنوعی نشان داد که انطباق خوبی مابین مقادیر پیش بینی شده و داده های مشاهداتی وجود دارد بطوری که حداکثر خطای این مدل با داده های مشاهداتی برابر 1/34 درجه سلسیوس بوده است. از اینرو با استفاده از این مدل می توان وضعیت های دمایی را از قبل تعریف نمود و در مدیریت منابع آبی و طبیعی دخالت داد.

کلیدواژه ها:

تهران ، پیش بینی ، دمای حداکثر ، شبکه عصبی مصنوعی